Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

... άρρωστα μυαλά ...

*
Γρηγόρης Καλφέλης
***
*
Επικίνδυνα απροστάτευτοι

*
Η υπόθεση που θα εξιστορήσω σύντοµα πέρασε δυστυχώς απαρατήρητη στη χώρα µας, αφού τα media ασχολούνται µόνο µε την πιο εκχυδαϊσµένη µορφή της πολιτικής. Εξάλλου στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ ισχυρή η έννοια της προστασίας της ιδιωτικότητας (µε την εντελώς αφελή εκδοχή που επικράτησε, ότι αν είσαι φτωχός και τίµιος δεν έχεις να φοβηθείς τίποτε και άρα µπορείς να παρακολουθείσαι ασύστολα).

Ποια είναι αυτή η ιστορία που ταλανίζει την Ευρώπη; Πριν από λίγο καιρό ο µεγαλύτερος ιντερνετικός κολοσσός Google οµολόγησε έπειτα από έντονες πιέσεις των γερµανικών αρχών ότι δεν έκανε απλώς ένα πρόγραµµα για τη λεπτοµερή χαρτογράφηση κάποιων µεγάλων ευρωπαϊκών πόλεων, κάτι που θα εξυπηρετούσε αναµφίβολα τους ταξιδιώτες όλου του κόσµου.

Οι εκπρόσωποι αυτής της γιγαντιαίας εταιρείας παραδέχθηκαν δηµόσια και κυνικά ότι τα αυτοκίνητα που διενεργούσαν την προαναφερόµενη εργασία, µε τον µηχανισµό που είχαν, υπέκλεπταν ταυτόχρονα και την προσωπική ηλεκτρονική αλληλογραφία ή άλλα δεδοµένα από χιλιάδες γερµανούς πολίτες που χρησιµοποιούσαν εκείνη τη στιγµή µη κωδικοποιηµένα ασύρµατα δίκτυα!

Η εταιρεία ισχυρίστηκε ότι αυτό έγινε από αµέλεια («Google Data Αdmission Αngers Εuropean Οfficials», «Ν.Υ. Τimes», 16/5/2010). Αυτή η απαράδεκτη δικαιολογία δεν έπεισε κανέναν και οι εισαγγελικές αρχές του Αµβούργου άρχισαν την ποινική διερεύνηση της υπόθεσης, αφού σχεδόν όλοι θεώρησαν ότι υπήρχε επικίνδυνη παραβίαση της νοµοθεσίας για την προστασία της ιδιωτικότητας (ζήτηµα στο οποίο είναι ιδιαίτερα ευαίσθητη η Γερµανία, εξαιτίας και του αποτρόπαιου ναζιστικού παρελθόντος της).

Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό ότι αρχικά οι ιθύνοντες της Google αρνούνταν να παραδώσουν τους σκληρούς δίσκους στους οποίους είχαν αποθηκευτεί παράνοµα όλες αυτές οι πληροφορίες.

Βεβαίως, εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε ότι το ίδιο έγινε από αυτή την εταιρεία και σε άλλες τριάντα τρεις χώρες σε όλο τον κόσµο και ήδη στην Ισπανία η δικαστής Raquel Fernandino ενεργοποίησε µια παρόµοια ποινική διαδικασία (στην Ελλάδα µέχρις στιγµής δεν γνωρίζουµε αν έγινε κάτι).

Και το µεγάλο και φοβερό ερώτηµα που τίθεται πλέον είναι το εξής: Πόσο προστατευµένοι είµαστε πραγµατικά όταν στέλνουµε µέσω του υπολογιστή ένα µήνυµα σε κάποιον φίλο, όταν γνωστοποιούµε ηλεκτρονικά σε κάποιο πρόσωπο, ή σε µια εταιρεία, τα στοιχεία της προσωπικής ή συναλλακτικής µας ταυτότητας; Πώς γνωρίζουµε ότι οι πληροφορίες που αποκαλύπτουµε ηλεκτρονικά δεν θα χρησιµοποιηθούν από κάποια «άρρωστα µυαλά»;

Και γενικώς, µήπως αυτά τα αδηφάγα ιντερνετικά δίκτυα υφαίνουν έναν τυραννικό ιστό γύρω από την ανθρώπινη ζωή;

Προκαταβολικά λέω ότι σταθµίζω σοβαρά τις θετικές πλευρές που προσφέρουν η Google και άλλοι παρόµοιοι γίγαντες, γιατί µε το Ιντερνετ έγινε µια πρωτοφανής επανάσταση σε ό,τι αφορά τη διάχυση των πληροφοριών, µε κάποια όρια βέβαια, γιατί σήµερα γνωρίζουµε ότι η Κίνα λογοκρίνει αντιδηµοκρατικά όλες αυτές τις εταιρείες (Γκόλντσµιθ - Γου, «Ποιος ελέγχει το Ιντερνετ;»).

Ωστόσο, οι έντονοι φόβοι που προκαλούνται από την παραπάνω υπόθεση επιβεβαιώθηκαν µε τον χειρότερο τρόπο από το ίδιο το αφεντικό της εταιρείας Ερικ Σµιτ, που δήλωσε πριν από λίγο καιρό αφοπλιστικά ότι κανείς δεν µπορεί να κρυφτεί από την Google («ΤΑ ΝΕΑ», 19/8/2010)!

Εποµένως κάτι πρέπει να κάνει, επιτέλους, αυτή η πολιτικά ανάπηρη Ευρωπαϊκή Ενωση για να προστατεύσει τους πολίτες της από τέτοια επικίνδυνα και οργουελιανής φύσης φαινόµενα! Θα πάρω ακόµη ένα κοµµάτι από τις τροµακτικές παραδοχές του διευθύνοντος συµβούλου της Google. Είπε συγκεκριµένα: «Δείξτε µας 14 φωτογραφίες και µπορούµε να βρούµε όλα τα στοιχεία σας. Νοµίζετε πως δεν έχετε 14 φωτογραφίες στο Ιντερνετ; Εχετε στο Facebook»!

Γιατί τα λέω αυτά; Γιατί υπάρχουν εκατοµµύρια έφηβοι που όταν βγουν στην αγορά εργασίας ύστερα από δέκα χρόνια, θα διαπιστώσουν πως υπάρχουν ευαίσθητα προσωπικά δεδοµένα που έδωσαν οι ίδιοι παλαιότερα στο Διαδίκτυο (όπως φωτογραφίες) τα οποία πλέον δεν µπορεί να διαγραφούν!

Αρα, πρέπει να διαπαιδαγωγήσουµε τους νέους ανθρώπους γι’ αυτά τα παραπάνω εκρηκτικά ζητήµατα (γιατί όλα τα πράγµατα δεν ρυθµίζονται µόνο µε τον νόµο)!

Ποιο είναι το συµπέρασµα; Η υπόθεση αυτή είναι επικίνδυνη γιατί δεν πρέπει να επιτρέψουµε να αναπτυχθούν ιντερνετικές εταιρείες που θα ελέγχουν την προσωπική µας ζωή!
---
Ο Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νοµικής Σχολής στο ΑΠΘ
---
Σημ.: την εικονογράφηση επιμελήθηκαν οι stavrovelonies
*

Δεν υπάρχουν σχόλια: