... όταν δεν ανήκεις πουθενά ...

*

Liberation

***

*

Οργή που «μιλάει»

*

Οι εξεγέρσεις του Λονδίνου αποτελούν πολύ σοβαρό συναγερμό για το Ηνωμένο Βασίλειο. Αλλά και για όλες τις μικτές και γεμάτες ανισότητες δυτικές κοινωνίες. Η ομοιότητα με τις διαδηλώσεις στη Γαλλία, το 2007, είναι προφανής.

Και στις δύο περιπτώσεις μια σύλληψη της αστυνομίας που κατέληξε σε φόνο έβαλε φωτιά -εδώ στα προάστια, εκεί στις υποβαθμισμένες αστικές περιοχές. Αυτό το αστικό κίνημα οργής, κυρίως από τους «μαύρους Βρετανούς», δεν προκαλεί έκπληξη.

Η κυβερνώσα Δεξιά στο Λονδίνο κακώς συνοψίζει αυτή την οργή σε συντονισμένες λεηλασίες από εθνικές συμμορίες... Οτι οργανωμένες ομάδες επωφελούνται από την αταξία για να κλέψουν... είναι προφανές. Είναι όμως και αλήθεια ότι αυτές οι βίαιες εξεγέρσεις... δείχνουν τη στέρηση και την οργή ενός πληθυσμού που αισθάνεται αποκλεισμένος, ζώντας στο περιθώριο της βρετανικής κοινωνίας. «Είμαστε Νέγροι», λένε οι εξεγερμένοι για να τονίσουν τη σταθερή διαφορά τους. Αυτοί οι νέοι αισθάνονται ότι ανήκουν τόσο λίγο στις γειτονιές τους, που είναι έτοιμοι να τις κάψουν.

Η βρετανική, πολυπολιτισμική κοινωνία δείχνει έτσι τα όριά της και την αδυναμία της να χτίσει ένα «μαζί». Μέχρι στιγμής η συντηρητική κυβέρνηση δίνει μόνο αστυνομικού τύπου απαντήσεις σε αυτές τις αταξίες... Αλλά ο πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον θα πρέπει να κάνει πολύ περισσότερα, αν σκοπεύει να εμφυσήσει στους αποκλεισμένους του Τότεναμ και του Μπρίξτον το αίσθημα ότι ανήκουν κάπου.
---

Σημ. την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*