Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011

... έξυπνα δολώματα ...

*
Μαρία Κατσουνάκη
***
*
... σε καιρούς κρίσης
*
«Να ξαναπάρουμε την Ελλάδα στα χέρια μας. Οι Ελληνες μπορούμε», ήταν δύο από τις φράσεις-κλειδιά της ομιλίας του προέδρου της Ν.Δ. στην 76η ΔΕΘ, που επανέρχονταν συχνά, για να ενισχύσουν το αναιμικό κατά τον κ. Σαμαρά -λόγω συνθηκών- εθνικό μας ανάστημα. Ο λόγος διακατεχόταν από μια ελεγχόμενη οργή γι' αυτήν την καθ' όλα προνομιακή χώρα που έχει αφεθεί από την κυβέρνηση στην (κακή της) τύχη. Αθροισε σωρεία λαθών, υποσχόμενος ότι όταν έρθει στην εξουσία θα τα επανορθώσει, εφαρμόζοντας τα σωστά και πρέποντα.

Αναμενόμενα ώς εδώ. Εκεί όμως που μας αιφνιδίασε, για την ακρίβεια μας πάγωσε ο κ. Σαμαράς, ήταν όταν μέσα σε οίστρο τολμηρών και υπέρ του εθνικού φρονήματος αλλαγών, άνοιξε το χρονοντούλαπο της Ιστορίας και εμφάνισε λησμονημένους (νομίζαμε οι αφελείς) σκελετούς.

«Η ιστορία διδάσκεται στα παιδιά μας, χωρίς να καλλιεργεί ούτε την υπερηφάνεια για την πατρίδα τους ούτε την κριτική σκέψη. Σαν να διδάσκεται, όχι σε Ελληνόπουλα, αλλά σε... "μαθητευόμενους διεθνιστές"...». Υποσχέθηκε, δε, ότι «το περιεχόμενο των διδακτικών βιβλίων -όλων των βιβλίων- θα αναθεωρηθεί από επιτροπές που θα λειτουργήσουν υπό την εποπτεία της Ακαδημίας Αθηνών». Λίγο αργότερα, προς το τέλος της ομιλίας του, συνέδεσε το όνειρό του με την Ελευθερία, το 2021, τα 200 χρόνια από τον εορτασμό του 1821 του «Εθνους και της καρδιάς μας, που ύψωσε τη μικρή Ελλάδα σε άπιαστα επίπεδα δόξας και παγκόσμιου θαυμασμού». Είπε και άλλα πολλά ο κ. Σαμαράς για να τονώσει την ξεφτισμένη υπερηφάνειά μας, τροφοδοτώντας το όνειρό του με «αντίσταση όλων των Ελλήνων στη μοιρολατρία, στην ηττοπάθεια, στην ταπείνωση και στον εξευτελισμό».

Ακόμη και αν όλα αυτά, μαζί με άλλες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις (περί λαθρομετανάστευσης, ναρκωτικών κ.ο.κ.) και το κάλεσμα να προσευχηθούμε γιατί βρισκόμαστε σε «πόλεμο επιβίωσης και στα χαρακώματα δεν υπάρχουν άθεοι» -ρεβεράντζα στον μητροπολίτη Ανθιμο -, είναι έξυπνα δολώματα για παραζαλισμένους και εξοργισμένους ψηφοφόρους σε καιρούς κρίσης. Ακόμη κι αν δεν ανεχόμαστε, εμείς ο περιούσιος λαός, την Ιστορία με τις αντιθέσεις της και τα αντιφατικά ή μελανά της σημεία (όπως οι Γερμανοί το Ολοκαύτωμα, οι Ισπανοί τον Εμφύλιο, οι Γάλλοι την αποικιοκρατία κ.ο.κ.). Ακόμη κι αν το 1821 είναι μόνο περίλαμπρο χωρίς σκιές (διχόνοιες, σφαγές, αγριότητες, όπως όλοι οι πόλεμοι). Ακόμη κι αν τη νέα παιδαγωγική μέθοδο εποπτεύσει η ιδρυθείσα το 1926 και ελάχιστα εξελιχθείσα έκτοτε Ακαδημία Αθηνών...

Ακόμη κι αν μια σύγχρονη εθνική αφήγηση παραπέμπει στο μάθημα της εθνικής αγωγής... Ακόμη και τώρα, ή, μάλλον, τώρα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, «που γκρεμίστηκαν οι ψευδαισθήσεις μιας κάλπικης ευημερίας με δανεικά». Οφείλουμε να επιλέξουμε αν θέλουμε να φτιάξουμε πολίτες και όχι στρατιώτες (όπως είχε πει διακεκριμένος ιστορικός). Αν στραφούμε στο δεύτερο, τότε, πράγματι, θα έχουμε «πάρει τη μοίρα στα χέρια μας».

---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Δεν υπάρχουν σχόλια: