Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011

... πίσω από τη βιτρίνα ...

*
Γιάννης Τριάντης
***
*
Εσωτερικές θύελλες;
.
Ποιος νοιάζεται...
*
Ο ΓΚΑΡΙ ΣΠΗΝΤ. Ο Γερμανός διαιτητής που προσπάθησε τις προάλλες να αυτοκτονήσει. Ο Μίκλαντ (φωτό), που βυθίστηκε στο αλκοόλ και στις ουσίες... Και παλιότερα οι Γερμανοί Σεμπαστιάν Ντράισλερ και Ρόμπερτ Ενκε. Ο ένας χρειάστηκε ψυχίατρο για να επιβιώσει και ο άλλος αυτοκτόνησε πέφτοντας στις γραμμές του τραίνου...

Και, βέβαια, ο Γκερντ Μίλερ (φωτό), που ζει με ψυχοφάρμακα, προστατευμένος όσο γίνεται από την ανοιχτή αγκαλιά των συμπαικτών του. Ο κόσμος της μπάλας μετρά τις πληγές του...

ΤΟΥΣ συνηθίσαμε μονοδιάστατους και απολιτίκ. Προπόνηση, αγώνες, σπίτι. Ακριβά αυτοκίνητα, καλά μεροκάματα ακόμη και για τους μέτριους, ιλουστρέ εξώφυλλα, δημοσιότητα και τυποποιημένες δηλώσεις. Πέντ' έξι λέξεις όλες κι όλες, και πέραν ου οι περισσότεροι. Ουσιαστικά, περίκλειστος κόσμος. Αδιάβροχος. Ακούραστα στρατιωτάκια σε ζόρικη θητεία κι ας τους μακαρίζει ο κόσμος επειδή έκαναν το χόμπι τους προσοδοφόρο επάγγελμα.

ΕΡΧΕΤΑΙ, λοιπόν, μια θλιβερή είδηση, και ξαφνικά το στέρεο οικοδόμημα ραγίζει. Ενα οικοδόμημα που λογίζεται στέρεο στα μάτια των «απ' έξω». Εκείνων που νοιάζονται μονάχα για τις αρετές και την απόδοση των ποδοσφαιριστών και όχι για τις υπόλοιπες πτυχές του βίου τους. Κάτι σαν την εικόνα που θέλουν τα παιδιά για τους γονείς τους. Και η κοινωνία -ένα μέρος της, τέλος πάντων- για τους ιερείς. Να είναι ατσάλινοι, άτρωτοι, χαλκέντεροι και μονίμως εν εγρηγόρσει. Στο καθήκον... Λυπημένοι, ανήσυχοι, ανασφαλείς, με υπαρξιακό άγχος και άλλες προσωπικές αγωνίες οι ποδοσφαιριστές; Ποιος νοιάζεται. Αυτά πρέπει να μένουν στα αποδυτήρια.

ΤΟ ΙΔΙΟ βέβαια συμβαίνει με όλα τα επαγγέλματα. Κανείς δεν ξέρει -ούτε ρωτάει- τι αέρας φυσάει στα εσωτερικά δώματα του δασκάλου ή του γραφιά, του υπαλλήλου στη δημόσια υπηρεσία, και του ντελίβερι μπόι, του χτίστη ή του οδηγού λεωφορείου, του ηθοποιού ή του τραγουδιστή. Οπως κι αν είναι, οφείλουν να κάνουν τη δουλειά τους... Σ' αυτό δεν διαφέρει ο κόσμος της μπάλας. Απλώς εδώ υπάρχει ένα επιπλέον στοιχείο, που διαφορίζει τους ποδοσφαιριστές ακόμη και από τους ηθοποιούς ή τους τραγουδιστές που είναι αναγκασμένοι να δώσουν παράσταση, ώς και μετά τον θάνατο προσφιλούς προσώπου. Αυτό το «κάτι» εντοπίζεται στην εικόνα της «μηχανής» που έχουν διαμορφώσει οι «απ' έξω» για τους παίχτες. Μια μηχανή σε συνεχή κίνηση, με όσο το δυνατόν υψηλότερες στροφές, χωρίς να ρετάρει. Κανένας δεν θα αποδοκιμάσει έναν ηθοποιό με κάπως μέτρια απόδοση σε μια παράσταση. Ούτε έναν τραγουδιστή σε κακή μέρα. Κι ένας υπάλληλος ή κάποιος άλλος εργαζόμενος, μπορεί να πάρει άδεια όσο χρειαστεί για να ξεπεράσει προσωπικά προβλήματα ή οδυνηρές απώλειες. Αλλά ένας ποδοσφαιριστής, δεν μπορεί. Εχει τη μοίρα του στρατιώτη. Συνεχώς στις επάλξεις...

ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ προσεκτικά τον κατάλογο με τις «ρωγμές», διακρίνει κανείς ευκρινώς την προέλευση των ανθρώπων που λυγίζουν. Προέρχονται κυρίως από τα βόρεια κλίματα. Οχι πως δεν υπάρχουν περιπτώσεις Νοτίων ή Λατινοαμερικάνων σ' αυτήν τη μελαγχολική λίστα. Αλλά είναι προφανές ότι το κλίμα παίζει σημαντικό ρόλο στον ψυχισμό των ανθρώπων. Λείπει από τη ζωή των Βορείων η σωτήρια αιθρία και το ζείδωρο φως. Στην επικράτεια των νεφών, της βροχής και της ομίχλης μπορεί να αναπτύσσεται μια γόνιμη εσωτερικότητα, αλλά λείπουν -τέλος πάντων, είναι λιγότερες- οι ανατατικές στιγμές της αλεγρίας. Ολα είναι αλλιώς στο πανηγύρι του φωτός...

ΘΑ ΠΕΙΣ, κι ο Τζορτζ Μπεστ (φωτό) Βόρειος ήταν. Νικήθηκε από το αλκοόλ, αλλά έζησε μια ξέφρενη ζωή χωρίς κατάθλιψη και εμβόλιμες μαύρες κηλίδες, όπως ας πούμε ο Γκασκόιν και ο Γκοβού (με το ποτό) ή ο Σταν Κόλιμορ, ο παλιός της Νότιγχαμ, της Λίβερπουλ και της Αστον Βίλα, που έπεσε σε κατάθλιψη. Ισως γιατί ο Μπεστ, όπως κι ο άλλος μεγάλος άσωτος, ο Ντιέγκο Μαραντόνα, κυνήγησαν με πάθος έναν καταιγισμό φωτός. Ζώντας -και απολαμβάνοντας- τη ζωή στο όριο. Μια ζωή απαγορευμένη. Την οποία υπαγορεύουν σιδηροί κανόνες που θέτουν οι «απ' έξω»... Αδιάφοροι, συνήθως, για τις εσωτερικές θύελλες των ανθρώπων...
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Δεν υπάρχουν σχόλια: