*
Ρούσσος Βρανάς
***
*
ΔΡΟΜΟΙ
*
Για εκείνους...
... βιβλίο του, «Ο ράφτης της Ουλμ», μια ιστορία του ιταλικού κομμουνισμού, πήρε τον τίτλο του από έναν Γερμανό του δέκατου όγδοου αιώνα που είχε επινοήσει μια πτητική μηχανή. Για να αποδείξει πως μπορούσε να πετάξει, πήδηξε από ένα καμπαναριό και συνετρίβη στο έδαφος. Ο Μπρεχτ, που είχε ξαναδιηγηθεί την ιστορία, έδινε την εξήγηση πως απλώς ο ράφτης ήταν πολύ πιο μπροστά από την εποχή του. Ομως, αυτό λίγο θα μπορούσε να είχε παρηγορήσει τον Μάγκρι.
... του θανάτου του, ή μάλλον της αυτοκτονίας του, έφτασε τηλεφωνικά στο σπίτι του στη Ρώμη από την Ελβετία. Τον είχε πια νικήσει η κατάθλιψη, ανήμπορο να ξεπεράσει τον θάνατο της συζύγου του και γυναίκας της ζωής του. Βρήκε το τέλος που ζητούσε, με τη βοήθεια ελβετών γιατρών. Ο Μάγκρι έζησε με το όραμα ενός ανώτερου πολιτισμού. Και πέθανε από το χέρι ενός κατώτερου που πουλάει τον θάνατο έναντι 5.000 ευρώ.
Ρούσσος Βρανάς
***
*
ΔΡΟΜΟΙ
*
Για εκείνους...
... που δεν θυμούνται πια ούτε το όνομά του. Για εκείνους που δεν πρόλαβαν να το ακούσουν ποτέ.
.
Ο Λούτσιο...
... Μάγκρι ήταν ένας από τους πρωταγωνιστές της μεταπολεμικής Ιταλίας. Ενας από εκείνους τους διανοούμενους που γοητεύονταν - περισσότερο από τους διανοούμενους του σήμερα που προτιμούν τις σιγουριές - από έναν κόσμο που τους ήταν μακρινός, τον κόσμο των εργατών και των αγροτών, έναν κόσμο που δεν ανήκε στον τρόπο της ζωής τους, ούτε στην πνευματική τους καλλιέργεια ή την περιουσιακή τους κατάσταση. Ηταν ένας βετεράνος της ιταλικής νέας Αριστεράς των δεκαετιών του 1960 και του 1970, όπως τον θυμάται ο Ντόναλντ Σασούν στην εφημερίδα «Γκάρντιαν», «ένας γεννημένος αποστάτης με πειθαρχημένες αρχές, αλλά απρόθυμος να υποταχτεί στην όποια πειθαρχία». Από το 1958 που μπήκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα, εντάχθηκε σε μια ριζοσπαστική ομάδα νέων, ανάμεσα στη Ροσάνα Ροσάντα και τη Λουτσιάνα Καστελίνα. Μαζί δημιούργησαν δέκα χρόνια αργότερα την εφημερίδα «Μανιφέστο», που είχε μεγάλη επιτυχία, ίσως όμως υπερβολική για να μπορέσει να γίνει ανεκτή από την τότε κομματική ηγεσία: ο Μάγκρι και οι άλλοι διαγράφτηκαν από το κόμμα. Ομως, ακόμη και μετά τη διαγραφή τους, οι αποστάτες δεν έπαψαν ποτέ να αναζητούν τον διάλογο με το ΙΚΚ. «Ποτέ δεν έπαψαν να θεωρούν ότι το ΙΚΚ ήταν ο μοναδικός πολιτικός φορέας που θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα σε έναν αντικαπιταλιστικό δρόμο» γράφει ο Σασούν. «Αντίθετα με άλλους, θεωρούσαν τους εαυτούς τους πιο πολύ ακτιβιστές παρά πρωτοπόρους της επανάστασης».
.
Το τελευταίο...
Γοητευτικός και κομψός, ήταν δημοφιλής στα προοδευτικά σαλόνια της Ρώμης. Θα μπορούσε να είχε αποκτήσει μεγαλύτερη φήμη, αν είχε υποκύψει στον πολιτικό κυνισμό που επικρατούσε στους υψηλούς κύκλους και που κατέληξε στον Μπερλουσκόνι. Ομως ο Μάγκρι ήταν γνήσιος. Ενας επαναστάτης που, ανάμεσα στον έρωτα και την ουτοπία, δεν βρήκε ποτέ την επανάστασή του.
.
Η είδηση...
... του θανάτου του, ή μάλλον της αυτοκτονίας του, έφτασε τηλεφωνικά στο σπίτι του στη Ρώμη από την Ελβετία. Τον είχε πια νικήσει η κατάθλιψη, ανήμπορο να ξεπεράσει τον θάνατο της συζύγου του και γυναίκας της ζωής του. Βρήκε το τέλος που ζητούσε, με τη βοήθεια ελβετών γιατρών. Ο Μάγκρι έζησε με το όραμα ενός ανώτερου πολιτισμού. Και πέθανε από το χέρι ενός κατώτερου που πουλάει τον θάνατο έναντι 5.000 ευρώ.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου