... ένας στους δύο άνεργος το 2014 !!!

*
stavrosx1
***
*

Ανεργία - σοκ 40% στην Ελλάδα

.

το 2014, βλέπει η Citigroup !

Εφιαλτικές είναι οι προβλέψεις της Citigroup για την Ελλάδα, καθώς η αμερικανική τράπεζα προβλέπει εκτίναξη των ποσοστών ανεργίας στο 40% το 2015, ενώ δίνει 60% πιθανότητες στο σενάριο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη εντός των επομένων 18 μηνών!

Σύμφωνα με όσα αναφέρονται σε εμπιστευτική έκθεση της Citi που δημοσιεύθηκε σε μεγάλες οικονομικές εφημερίδες, το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν της Ελλάδας μειώνεται φέτος κατά 7,2%, ενώ το 2013 προβλέπεται να συρρικνωθεί κατά 7,4%, το 2014 κατά 11,8% και θα συνεχίσει να μειώνεται μέχρι το 2015 οπότε προβλέπεται να συρρικνωθεί κατά 3,7%.

Για τη Citi, η Ελλάδα θα επιστρέψει σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης από το 2016 οπότε προβλέπει ρυθμό αύξησης του ΑΕΠ 1,6%.

Το πιο απογοητευτικό από όσα προβλέπει η Citigroup είναι η εξέλιξη του ποσοστού της ανεργίας. Η αμερικανική τράπεζα εκτιμά ότι η ανεργία θα αυξηθεί στο 36% το 2014 και θα φτάσει το πρωτοφανές 40% το 2014 και μόνο το 2017 θα μειωθεί στο ... 39%!

Αντιθέτως, η τρόικα - δηλαδή η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο - υποστηρίζει ότι η ύφεση στην ελληνική οικονομία φέτος θα είναι κατά 6%, το 2013 η ανάπτυξη θα τρέχει με αρνητικό ρυθμό 4,2% και προβλέπει επιστροφή σε θετικό -αλλά ασθενικό- ρυθμό ανάπτυξης 0,6% το 2014.

Το μέγεθος της ανεργίας, σύμφωνα με την έκθεση της τρόικας για το αναθεωρημένο πρόγραμμα διάσωσης της χώρας, θα φτάσει στο ανώτατο 22,8%. Κι όμως, ήδη σήμερα το ποσοστό ανεργίας στην Ελλάδα είναι μεγαλύτερο του 25%.

Η βασική πρόβλεψη της Citigroup είναι ότι η Ελλάδα θα βγει από την Ευρωζώνη μέσα στους επόμενους 18 μήνες, ένα γεγονός που θα μεταβάλλει έντονα τη κατάσταση. Οι οικονομολόγοι της αμερικανικής τράπεζες δίνουν 60% πιθανότητες στην επαλήθευση της πρόβλεψής τους για GREXIT μέσα στο επόμενο 18μηνο.

---

*

... τώρα αρχίζουν τα... δύσκολα !!!

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*

«Καθίστε ήσυχα... »

.

Πάνω από 56.000 επιχειρήσεις έβαλαν «λουκέτο» μόνο μέσα στους πρώτους 4 μήνες του 2012.

Μόνο μέσα στο προηγούμενο δεκαήμερο έκλεισαν τα «Costa Coffe», η Citibank ανακοίνωσε «λουκέτο» σε 16 υποκαταστήματα, η NEOSET οδεύει στο άρθρο 99, τα ΙΚΕΑ μειώνουν τους μισθούς των εργαζομένων.

Οσο για τους εργάτες του Σκαραμαγκά μετρούν 42 μήνες απλήρωτοι και οι χαλυβουργοί της «Χαλυβουργίας» Ασπροπύργου, εκεί που ο Σαμαράς και ο Δένδιας έστειλαν τα ΜΑΤ στην υπηρεσία του βιομήχανου Μάνεση εναντίον των απεργών

(σ.σ.: «για να ανοίξει το εργοστάσιο», όπως είπαν),
ο Μάνεσης από τις 12 Νοέμβρη έβαλε «λουκέτο» στο εργοστάσιο στέλνοντας τους εργάτες σε υποχρεωτική διαθεσιμότητα.

*

Ποιος ευθύνεται για όλα αυτά;

Μα φυσικά το... ΠΑΜΕ. Και το ΚΚΕ.

Και γιατί ευθύνονται;

Μα διότι «δεν κάθονται ήσυχα». «Φωνασκούν», «διαμαρτύρονται», «απεργούν» και εν γένει εμποδίζουν την «ανάπτυξη» της χώρας.

Η οποία χώρα βρίσκεται σε φάση «επανεκκίνησης». Το βεβαιώνουν οι ταγοί της. Αυτοί που κάνουν «αναδιαρθρώσεις», που ψηφίζουν μνημόνια, και «ανοίγουν» επαγγέλματα - αλλά που το μόνο «επάγγελμα» που έχουν ανοίξει είναι αυτό της... ανεργίας.

«Καθίστε ήσυχα», λοιπόν...

Για το καλό της χώρας. Μιας χώρας, της Ελλάδας, που κάθε τρεις και λίγο τη «σώζουν». Που - κατά το σποτάκι του κυρίου πρωθυπουργού - «τώρα ξεκινάει».

Αλλά που με την πολιτική που ακολουθείται, το μόνο που ο λαός της έχει να περιμένει, αν τους ακούσει και «κάτσει ήσυχα», είναι ό,τι ακριβώς μας υποσχέθηκε ο κ. Στουρνάρας:

«Τώρα - κατά τον κ. Στουρνάρα - αρχίζουν τα δύσκολα»...

Δεν χρειάζεται και πολλή φαντασία επομένως. Αν όλα όσα έχουμε ζήσει μέχρι τώρα ήταν τα «εύκολα», τότε πίσω από τα «δύσκολα» που μας τάζει η κυβέρνηση, και που ο λαός πρέπει «να κάτσει ήσυχα» και να τα υποδεχτεί αδιαμαρτύρητα,

μια μόνο «ησυχία» είναι αυτή που ακολουθεί: Του νεκροταφείου δικαιωμάτων, ονείρων και ψυχών.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

... νενικήκαμεν !!!

*
Πέτρος Παπακωνσταντίνου
***
*

Γιατί χαίρεται

και χαμογελά ο κόσμος πατέρα;

Νενικήκαμεν! Η Ελλάδα σώθηκε! Το μαύρο σύννεφο της χρεοκοπίας έφυγε οριστικά από τον γαλανό ουρανό. Είναι να απορεί κανείς που η υπερβολική σεμνότητα εμποδίζει την τρικομματική κυβέρνηση να γκρεμίσει τα τείχη της πόλης και να υποδεχτεί με τιμές Μαραθωνομάχων τον κ. Στουρνάρα και τους συνεργάτες του, που επέστρεψαν θριαμβευτές και τροπαιούχοι από τη μάχη των Βρυξελλών.

Μάχη; Ποια μάχη έδωσαν, αλήθεια; Με ποιους, εναντίον ποίων; Επί ένα μήνα, Γερμανία και ΔΝΤ τσακώνονταν λυσσαλέα για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους κι ο αμέσως ενδιαφερόμενος, η Ελλάδα, δεν τολμούσε να ψελλίσει οποιαδήποτε θέση για το δικό του πρόβλημα. "Δώστε μας τη δόση μας και κάντε ό,τι νομίζετε" ήταν η υπερήφανη στάση αυτής της κυβέρνησης που μετέτρεψε την Ελλάδα σε άφωνο, τρομαγμένο ζητιάνο. "Όταν τσακώνονται στο βάλτο τα βουβάλια, λειώνουν τα βατράχια", ήταν η δικαιολογία που πρόβαλαν ανωνύμως εκπρόσωποι του Μαξίμου. Όντως. Αλλά ποιοι έφεραν τα βουβάλια της Ε.Ε. και του ΔΝΤ στην αυλή μας και ποιοι μετέτρεψαν 11 εκατομμύρια Έλληνες σε απροστάτευτα βατράχια; Απορία, ψάλτου βηξ...

Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχει προηγούμενο στην ιστορία των Μπανανιών, όπου μια κυβέρνηση να πανηγυρίζει απλά και μόνο γιατί της έδωσαν τη δόση που της καθυστερούσαν οι πιστωτές της, παραβιάζοντας τη δανειακή σύμβαση που είχαν υπογράψει, παρά το τεράστιο τίμημα που είχε για τον ελληνικό λαό και τα τεράστια κέρδη για τα δικά τους θησαυροφυλάκια. Ουδέποτε τέθηκε πραγματικά ζήτημα μη καταβολής της δόσης, αφού το μόνο αποτέλεσμα θα ήταν η αυτόματη κατάρρευση της τρικομματικής κυβέρνησης. Όλα τα άλλα ήταν παραμύθια της Χαλιμάς, μοχλός εκβιασμού των βουλευτών που κατάπιαν γογγύζοντας τον εξευτελισμό τους, ψηφίζοντας μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα 700 σελίδες σκληρότατων μνημονιακών μέτρων, χωρίς καν να προλάβουν να τις διαβάσουν.

Άλλωστε, από τα 34,4 δισ. που θα πάρουμε σε πρώτη φάση (γιατί και η δόση δίνεται σε... δόσεις), τα 23,8 δισ. πάνε στις τράπεζες και από τα υπόλοιπα 10,6 δισ. θα πάει για την αποπληρωμή των δανείων. Σταγόνες στον ωκεανό θα είναι ό,τι θα πάει για μισθούς και συντάξεις.

Ναι, αλλά μαζί μ' αυτά ήρθε και το πακέτο μέτρων (μείωση επιτοκίων,επιμήκυνση, επαναγορά ομολόγων) για τη μείωση του χρέους μας κατά 40 δισ., περίπου 20% του ΑΕΠ, μας υπενθυμίζει η εσωτερική τρόικα. Μάλιστα. Ας υποθέσουμε, για οικονομία της συζήτησης, ότι επαληθεύονται όλες οι προβλέψεις τους- κάτι που θα αποτελούσε πραγματικό θαύμα, δεδομένου ότι όλες οι μέχρι τώρα προβλέψεις τους διαψεύδονται επί τα χείρω.

Σ' αυτή την ιδεατή περίπτωση, το ελληνικό χρέος θα έχει πέσει το 2020 στο... 124%, δηλαδή όσο περίπου ήταν όταν ο εθνικά υπερήφανος Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωνε από το Καστελόριζο την εθελούσια είσοδό μας στο μνημονιακό κλουβί. Δέκα χρόνια απίστευτων δεινών, μόνο και μόνο για να καταλήξουμε στο σημείο της εκκίνησης. Γιατί λοιπόν δεν κουρεύαμε από την αρχή το χρέος, αλλά έπρεπε πρώτα να το φουσκώσουμε στο 180% για να το επαναφέρουμε στο αρχικό του μέγεθος; Το συμπέρασμα είναι απλούστατο: Το ελληνικό χρέος ήταν απλώς το πρόσχημα για να εξαπολύσει η ελληνική πλουτοκρατία ταξικό πόλεμο στα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας και για να μετατρέψει η Γερμανία ολόκληρη την Ελλάδα σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, με μεροκάματα Βουλγαρίας και εργασιακές σχέσεις Μπαγκλαντές.

Το κυριότερο, που επιμελώς αποσιωπά η εσωτερική τρόικα, είναι οι κοινωνικά εξοντωτικοί και εθνικά ταπεινωτικοί όροι του συμβιβασμού των Βρυξελλών. Στην απόφαση γίνεται ρητά λόγος για "ειδική ομάδα παρακολούθησης" του προϋπολογισμού και των ιδιωτικοποιήσεων, πράγμα που σημαίνει ότι οι Γερμανοί και οι ελάσσονες εταίροι τους θα έχουν τον τελευταίο λόγο για το τελευταίο σεντ από τις ελληνικές κρατικές δαπάνες και την εκποίηση του εθνικού πλούτου αντί πινακίου φακής. Παράλληλα, γίνεται λόγος για "ρήτρα αυτόματης διόρθωσης" των δημοσιονομικών παρεκκλίσεων που θα προκύπτουν, δηλαδή για νέα μέτρα, όποτε το αποφασίσουν. Αποτελεί αναίσχυντη ψευδολογία η διαβεβαίωση των κυβερνώντων ότι "δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα", τη στιγμή που ήδη ετοιμάζουν το πρώτο, δυσβάσταχτο πακέτο νέων μέτρων με το εξοντωτικό φορολογικό πακέτο, που καταργεί το αφορολόγητο των 5.000 ευρώ και δίνει τη χαριστική βολή στους μικροϊδιοκτήτες ακινήτων.

Όσο για την περίφημη βιωσιμότητα του χρέους, το μπρα ντε φερ μεταξύ Γερμανίας και Αμερικής έληξε με νίκη της πρώτης. Η Μέρκελ πέτυχε αυτό που ήθελε, ότι δεν θα υπάρξει μερική διαγραφή του χρέους του δημοσίου τομέα μέχρι τις γερμανικές εκλογές- μετά, βλέπουμε. Η σύνοδος των Βρυξελλών επιβεβαίωσε την καταθλιπτική γερμανική ηγεμονία μέσα στην Ε.Ε., διαψεύδοντας όσους φαντασιώνονταν κάποιο "μέτωπο του Νότου", ενδεχομένως με τη συμμετοχή της Γαλλίας και με υπόρρητη στήριξη της Αμερικής. Η σκληρή αλήθεια αποδεικνύει ότι κάθαρση στην ελληνική τραγωδία μέσα στην ευρωζώνη απλούστατα δεν υπάρχει και ότι οι λαϊκές δυνάμεις είναι υποχρεωμένες να παλέψουν για τη λυτρωτική ανατροπή πρώτα απ' όλα στο εθνικό επίπεδο.

Ακόμα χειρότερα, η Αριστερά δεν μπορεί να προσμένει λύση με τις πλάτες της Αμερικής και του ΔΝΤ, όπως φαίνεται ότι φαντάζονται ορισμένοι εκπρόσωποί της, οι οποίοι μάλιστα υιοθετούν με τη μεγαλύτερη ευκολία συνθήματα τύπου "νέο σχέδιο Μάρσαλ", που μέχρι χθες θα προκαλούσαν ανατριχίλα σε κάθε αριστερό αγωνιστή. Το κυριότερο, η απολύτως προβλέψιμη εξέλιξη στο Eurogroup διαμηνύει πόσο άγονη είναι η λογική που εναποθέτει τις ελπίδες για μια "αριστερή κυβέρνηση" σε κάποιο "ξαφνικό ατύχημα" των κυρίαρχων κύκλων, που θα φέρει την εξουσία στο πιάτο μας, σαν ώριμο φρούτο. Άλλη μια φορά, δεν υπάρχει αδιέξοδη κατάσταση για το σύστημα, αν ο λαός και οι πολιτικές δυνάμεις που επιδιώκουν να τον εκφράσουν δεν οδηγήσουν το σύστημα σε αδιέξοδο, με τις μεγάλης κλίμακας αγωνιστικές και πολιτικές πρωτοβουλίες, που δυστυχώς δεν φαίνονται αυτή τη στιγμή στον ορίζοντα.

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

... η συγκυβέρνηση διαλύει τα Ταμεία ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*

Θα εκμηδενίσει τις συντάξεις

.

η "επαναγορά";

Πανικό προκάλεσε στα ασφαλιστικά ταμεία ο συνδυασμός των ειδήσεων αφενός ότι η κυβέρνηση Σαμαρά θα προβεί σε επαναγορά ελληνικών ομολόγων που βρίσκονται στα χέρια ιδιωτών στο 35% της ονομαστικής αξίας τους και αφετέρου ότι το ΔΝΤ αρνήθηκε να δώσει το τμήμα της δόσης προς την Ελλάδα που του αναλογεί αν προηγουμένως δεν εκτιμήσει μετά τις 13 Δεκεμβρίου πώς πήγε η επαναγορά των ελληνικών ομολόγων...

.

Ο πανικός οφείλεται στο ότι ενδέχεται η κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ να δώσει εντολή στις διορισμένες διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων να προσέλθουν και να δώσουν τα ομόλογα που κατέχουν χάνοντας το ... 65% της αξίας τους!!! Κάτι τέτοιο θα συνιστούσε πραγματικό όλεθρο για τα ασφαλιστικά ταμεία και τη δυνατότητά τους να δίνουν συντάξεις που να διασφαλίζουν υποτυπωδώς την ανθρώπινη αξιοπρέπεια των συνταξιούχων.

Η κυβέρνηση έχει ήδη λεηλατήσει με το «κούρεμα» το 53% της αξίας των ομολόγων που κατείχαν τα ασφαλιστικά ταμεία. Αν τα ξαναληστέψει εκ νέου με την «επαναγορά», δεν θα τους μείνει τίποτα σχεδόν για να δίνουν συντάξεις.

Η υπόθεση δεν είναι καθόλου αστεία και δεν προσφέρεται για δημαγωγία. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, υποθέτοντας ότι ένα ασφαλιστικό ταμείο είχε ένα ομόλογο αξίας 100 ευρώ. Με το «κούρεμα» του PSI η κυβέρνηση του έφαγε τα 53 ευρώ. Δεν του έδωσε όμως τουλάχιστον τα υπόλοιπα 47 ευρώ στο χέρι. Οχι. Του έδωσε 15 ευρώ σε διετή ομόλογα με την εγγύηση του ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, τα οποία είναι όντως σίγουρα λεφτά. Τα μόνα σίγουρα, γιατί τα υπόλοιπα 32 που λείπουν του τα έδωσε υποχρεωτικά σε νέα ελληνικά ομόλογα ανύπαρκτης αξιοπιστίας και μάλιστα με μια «μικρή λεπτομέρεια»: Τα πρώτα από αυτά τα ομόλογα συνολικής αξίας 32 ευρώ λήγουν το 2023 και τα τελευταία το 2042!!!

Ζήσε δηλαδή Μάη μου να φας τριφύλλι. Τώρα έρχεται η κυβέρνηση και τι λέει; Να της δώσουν τα ασφαλιστικά ταμεία τα ομόλογα ονομαστικής αξίας των 32 ευρώ έναντι ... 11 ευρώ!

Με άλλα λόγια, από ένα ομόλογο αξίας 100 ευρώ πέρυσι τον Φεβρουάριο, να έχουν μείνει φέτος τον Δεκέμβριο στα χέρια των Ταμείων 15 συν 11 ίσον ... 26 ευρώ!!! Θα τους έχει φάει δηλαδή η κυβέρνηση το ... 74% της αξίας του ομολόγου! Πρόκειται αναμφίβολα για τη ληστεία του αιώνα σε παγκόσμιο επίπεδο. Θα πρόκειται για απίστευτο οικονομικό και κοινωνικό έγκλημα, αν δεν εξαιρεθούν τα ασφαλιστικά ταμεία από την υπαγωγή τους στην επαναγορά των ελληνικών ομολόγων.

Το ίδιο βεβαίως θα συμβεί και με τα ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους τα νοσοκομεία, τα πανεπιστήμια και λοιποί δημόσιοι οργανισμοί, αλλά και οι ελληνικές τράπεζες. Το αδίστακτο της ληστείας έγκειται στο ότι τα ασφαλιστικά ταμεία (τα νοσοκομεία, τα ΑΕΙ) είναι από τον νόμο υποχρεωμένα να έχουν όλα τους τα αποθεματικά κατατεθειμένα στην Τράπεζα της Ελλάδος, η οποία τα διαχειρίζεται όπως θέλει αυτή και τους τα κάνει διαρκώς ομόλογα, τα οποία λεηλατούνται ασταμάτητα. Δεν έχουν δηλαδή το δικαίωμα ούτε καν τυπικά οι διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων να καταθέσουν τα λεφτά τους σε μια τράπεζα, να τα βγάλουν στο εξωτερικό, ή να τα προστατεύσουν κατά πώς νομίζουν.

Επαναλαμβάνεται δηλαδή η ίδια απάτη με το «κούρεμα». Οπως τότε είχε εντέχνως καλλιεργηθεί η εντύπωση ότι με το «κούρεμα» ομολόγων αξίας 200 δισ. ευρώ θα χρωστούσε η χώρα μας 100 δισ. λιγότερα στους ξένους και τελικά διαπιστώσαμε ότι στην πραγματικότητα το «κούρεμα» χρεοκόπησε τα ασφαλιστικά ταμεία και τις τράπεζες, καταφέροντας παράλληλα καίρια πλήγματα στα νοσοκομεία μας, τα πανεπιστήμιά μας κ.λπ., έτσι θα ξαναγίνει και τώρα με την «επαναγορά».

Θα αποτελειώσει η συγκυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ τα ασφαλιστικά ταμεία και θα τα κάνει ανίκανα να δίνουν συντάξεις, θα ωθήσει εκ νέου σε κεφαλαιακή ανεπάρκεια τις ελληνικές τράπεζες και θα μας λένε πάλι σε λίγο ότι πρέπει να ξαναδανειστεί η χώρα για να γίνει νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζώνκαι πάει λέγοντας. Ας ελπίσουμε ότι η κυβέρνηση θα θελήσει να μην προχωρήσει σε μια τόσο εχθρική στάση εναντίον των Ελλήνων συνταξιούχων, αν και οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι φοβόμαστε τα χειρότερα.

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

... παγιδευμένοι στην αγωνία της επιβίωσης ...

*
Λιάνα Κανέλλη
***
*

Αγώνες και γιορτή,

απάντηση στην απειλή

Αργά ή γρήγορα θα άνοιγε η αβυσσαλέα τάφρος ανάμεσα στο είναι και το φαίνεσθαι τούτης εδώ της μικρής τεράστιας χώρας. Απ' τη μια οι διαχειριστές του χρέους, το οποίο ήταν ανέκαθεν εργαλείο χειραγώγησης και υποταγής των λαών, όπλο στα χέρια του κεφαλαίου. Μαζί κι απόκοντα με φρέσκους Χίτες, μεγαλέμπορους του χάους και υπασπιστές του χάροντα που βγαίνει παγανιά πόρτα πόρτα κι αφήνει το σημάδι της ανεργίας, της αρρώστιας, της απογοήτευσης κι ύστερα περνάει για τη συγκομιδή ανθρώπινων σκουπιδιών. Το καπιταλιστικό. Είναι σ' όλο του το κρίσιμο φρικώδες μεγαλείο. Απ' την άλλη το Φαίνεσθαι μιας χώρας ισοπεδωμένης, με συλλογικό κουράγιο χώμα, σε μια τροχιά χαμού αιμάτινων κεκτημένων. Η πλειονότητα των εργαζομένων στραγγαλίζεται με περασμένο στο λαρύγγι το χαλκά της ευρωενωσιακής πείνας των μονοπωλιακών λύκων για κέρδη. Μπροστά σ' αυτόν τον πυροβολισμό κατά ριπάς, η κύρια μάζα των εργαζομένων μοιάζει να παγιδεύεται στην αγωνία της επιβίωσης και να εκτροχιάζεται απ' τη φύση της τάξης της, που είναι η συλλογικότητα και η επαναστατική σκέψη και βούληση για ανατροπή με περηφάνια κι αυτοπεποίθηση.

Ο μιντιακός αυτοματισμός προσπαθεί κι εν μέρει επιτυγχάνει να...γεφυρώνει το χάσμα. Με το αζημίωτο. Φωτίζοντας εκτυφλωτικά κι επαναλαμβάνοντας βασανιστικά κάθε κελάηδημα, απ' τα οιηματικά παραληρήματα του φερόμενου ως πολιτικού λόγου ως τον θεαματικό ακτιβισμό μικροαστικών εκτονώσεων. Μεταξύ ταγμάτων εφόδου και ταγμάτων γελοιότητας δε χάνονται απλώς ζωές αλλά υπονομεύεται και αυτή καθαυτή η δυνατότητα να τις υπερασπιστεί κανείς μ' εκείνο το αίσθημα δικαίου που έχουν οι λαοί οδηγό όταν λειτουργούν ως ιστορικό υποκείμενο. Το επιβιωτικό κενό προξενεί φυσικό τρόμο. Το ιδεολογικό κενό ωθεί τεχνητά μάζες στην κατάσταση του αντικειμένου. Η πραγματική τάφρος που διανοίγεται στις μέρες μας είναι η αποκοπή του πολίτη απ' την πολιτική και δι' αυτής από την εξουσία που δικαιούται κι απαιτεί ως εργαζόμενος. Παλιό το κόλπο, νέες κάμποσες μέθοδοι και μέσα και κυρίως καινοφανής η ταχύτητα εφαρμογής τους.

Ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός του 21ου αιώνα παράγει βόμβες μεγατόνων για τη διεξαγωγή του μέγιστου των πολέμων ως τώρα με υλικά άλλου τύπου. Καταρχήν εκφυλίζει τη διεθνή εμπειρία από τους δύο παγκόσμιους πολέμους που προηγήθηκαν. Πουλάει την ιστορία σε χάπια παραισθησιογόνα ακυρώνοντας τη δυνατότητα ερμηνείας της, τόσο επιστημονικώς όσο και πολιτικά διαλεκτικώς. Και χρησιμοποιεί δικτατορικά την κατοχή, νομή και διάθεση των επιστημονικών επιτευγμάτων. Βάζει χέρι δηλαδή στα εργαλεία παραγωγής όχι μόνον του πλούτου αλλά και της ζωής αυτής καθαυτής ως μέλλοντος. Γιατί όταν στο καθημερινό πολιτικό επίπεδο το προσδόκιμο ζωής αποφασίζεται να καθορίζει συνταξιοδοτικά και προνοιακά δικαιώματα, ας σκεφτούμε τι δύναμη νομιμοποίησης και επιβολής αποκτά το κεφάλαιο όταν μπορεί να προβλέπει με μια απλή εξέταση αίματος και με ακρίβεια το χρόνο γήρανσης και θανάτου των πολιτών!

Απασφαλισμένο ασφάλιστρο!... Αν χονδροειδώς ισχύει η έγκυρη ρήση ότι ο επόμενος παγκόσμιος πόλεμος θα διεξαχθεί με πέτρες και τόξα κι ό,τι σημαίνον και σημαινόμενο θέτει επί τάπητος, τότε ως το... ορόσημο του 2020 που θέτουν φονιάδες, λογιστές και τεχνοκράτες, διαδικτυακά φρικιά και πρόθυμοι νταβατζήδες στις γειτονιές του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου, οι κομμουνιστές του τώρα και του αύριο κι οι ριζοσπάστες δημοκράτες ταξικοί σύμμαχοί τους έχουν εξ ορισμού το καθήκον της πρωτοπορίας. Οι καλύτεροι στο τόξο και την πέτρα. Οι καλύτεροι στη δουλειά για πραγματική και πνευματική τροφή. Μαζικά, συλλογικά κι αταλάντευτα και στη γιορτή και τη χαρά και ανάδειξη του πολιτισμού σε νικηφόρο υπερόπλο. Στον πόλεμο που γίνεται, οι κόκκινοι πάνε και τώρα όπως τότε, όπως δηλαδή στη γιορτή του δίκιου του ανθρώπου εργάτη. Τραγουδώντας. Στα δύσκολα. Και στα χειρότερα. Ενενήντα και τέσσερα χρόνια μετά. Χρόνια πολλά, σύντροφοι.

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

... η "νέα φτώχεια" είναι εδώ ...

*
Ματθαίος Τσιμιτάκης
"Εφημερίδα των Συντακτών"
***
*

Η φτώχεια σαρώνει τα πάντα

.
Περισσότεροι από 1.000 νέοι άνεργοι κάθε μέρα, διάλυση του θεσμού της οικογένειας, μονιμότητα της φτώχειας, αλλά και ανικανότητα της διοίκησης να κάνει έστω τα λίγα που θα μπορούσε για να ανακουφίσει τους φτωχούς, είναι τα στοιχεία που συνθέτουν το κοινωνικό πορτρέτο της Ελλάδας της κρίσης σύμφωνα με το Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ).

Στη σχετική έκδοση, που γίνεται για πέμπτη χρονιά και παρουσιάστηκε χθες, σκιαγραφείται η εικόνα μιας χώρας σε ελεύθερη πτώση.

Το 2011 η φτώχεια αφορούσε στο 21,4% του πληθυσμού από 20,1% κατά το 2010 και παρουσίαζε αυξητική τάση. Εντούτοις, σύμφωνα με τον Διονύση Μπαλούρδο, διευθυντή του Ινστιτούτου Κοινωνικής Πολιτικής του ΕΚΚΕ, αυτό δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου.

Σημαντικότερα κατά τον ίδιο είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του φαινομένου, που οι επιστήμονες ονομάζουν «νέα φτώχεια». Αυτή η «νέα φτώχεια» πλήττει και τους εργαζόμενους με σχέση μερικής απασχόλησης (το 29,4% είναι κάτω από το όριο) τους αυτοαπασχολούμενους με συμβοηθούντα μέλη, δηλαδή τις οικογένειές τους (25,4% κάτω από το όριο).

«Η συρρίκνωση της μεσαίας τάξης, οι εργαζόμενοι φτωχοί και μέσα σε αυτούς οι γυναίκες που πλήττονται ιδιαίτερα, ο νέος κύκλος της μακροχρόνιας φτώχειας που πλήττει τους ηλικιωμένους και τα παιδιά και το σφοδρό πλήγμα που δέχεται η οικογένεια δημιουργούν μια πρωτόγνωρη κατάσταση στη χώρα μας», εξηγεί ο ίδιος.

Ειδικά στις οικογένειες με παιδιά που και οι δύο γονείς είναι άνεργοι το ποσοστό της φτώχειας είναι 57,8%.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, ανάλογο ποσοστό του πληθυσμού ήταν φτωχό ήδη από το 2005, όμως τόσο η λειτουργία τυπικών και άτυπων θεσμών όσο και η ελπίδα που γεννούσε η προοπτική της ελληνικής οικονομίας δημιουργούσαν την εικόνα μιας κοινωνίας που είχε μηχανισμούς απορρόφησης των προβλημάτων.

Σήμερα, αντίθετα, «οι πολιτικές απορρύθμισης του κοινωνικού κράτους» σε συνδυασμό με τις ραγδαίες ανατροπές της κρίσης, δημιουργούν συνθήκες αποκλεισμού και περιθωριοποίησης για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού, όπως εξήγησε στην παρουσίασή της η Ιωάννα Τσίγκανου, διευθύντρια ερευνών του ΕΚΚΕ.

Είναι χαρακτηριστικό πως το 1/3 από το ένα εκατομμύριο θέσεις εργασίας που υπολογίζεται πως δημιουργήθηκαν κατά τα έτη 1991-2008 εξανεμίστηκαν κατά την τελευταία διετία. Ο οικονομολόγος Χρήστος Ιωάννου κατήγγειλε το γεγονός ότι, ενώ από τις 2.000 απολύσεις τον μήνα κατά το 2010, έχουμε φτάσει στις 30.000-50.000 απολύσεις μηνιαίως, η πολιτεία δεν πράττει τίποτα απολύτως γι" αυτό, γεγονός που εκτίμησε ότι επιδρά «στην πολιτική κρίση η οποία θα κρατήσει τουλάχιστον πέντε χρόνια».

Πώς βλέπουν τον εαυτό τους

Πρώτη φορά το ΕΚΚΕ συμπεριέλαβε στην ανάλυση των στατιστικών στοιχείων και ζωντανές συνεντεύξεις με πολίτες οι οποίοι πλήττονται από την οικονομική κρίση και ωθούνται στο περιθώριο και την απελπισία. Πρόκειται για πέντε συνανθρώπους μας με διαφορετικά χαρακτηριστικά και διαδρομές ζωής.

«Είμαι 64 ετών και περιμένω τον πρόωρο θάνατο. Τι εννοώ πρόωρο θάνατο; Τη σύνταξη. Τώρα, θα μου πεις, πώς βρέθηκες στο δρόμο εφόσον έχεις δουλέψει όλη σου τη ζωή ...;»

«Με φιλοξενεί το παιδί μου και νοικιάζω το διαμέρισμα το δικό μου για να πληρώσω την τράπεζα. Με βοηθούν και φίλοι και εργάζεται ο σύζυγος, ίσα ίσα για τα ένσημά του».

«Στην αρχή σκέφτεσαι ότι, εντάξει, τώρα δεν έχεις δουλειά, αύριο θα βρούμε δουλειά ... Περνάει λίγο ο καιρός, δε βρίσκεις δουλειά, μπαίνεις στο χρέος, αναγκαστικά και την οικονομική ανέχεια ... Το συνειδητοποιείς πολύ σύντομα ... Πολύ σύντομα. Οπότε εγκαταλείπεις το σπίτι που πληρώνεις -ή που προσπαθείς να πληρώνεις- και αναγκάζεσαι να μείνεις έκπτωτος ...»

«Δεν ντρέπομαι. Και ξέρεις γιατί δεν ντρέπομαι; Γιατί δεν φταίω εγώ. Εγώ είχα όλη την καλή πρόθεση να εργαστώ, πλήρωνα φόρους, ΙΚΑ, Ταμείο Εμπόρων και τα λοιπά, όλη μου τη ζωή ήμουνα καθ΄ όλα εντάξει σε όλα και κάποια στιγμή πλήρωσα τους κλέφτες ...»

«Αν δεν έχεις οικογένεια να σε στηρίξει με κάποιο τρόπο, είσαι χαμένος έτσι κι αλλιώς [...] Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μιλιούνται με την οικογένεια τους, όχι γιατί έχουνε κόντρα, αλλά γιατί έχουν τόσα προβλήματα όλα τα μέλη της οικογένειας, που δεν αντέχει ο ένας τον άλλο».

---

*

... μονομερής διαγραφή του χρέους ! ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*

«Ζούμε» για να... πληρώνουμε τόκους!

Οι κυβερνώντες μάς λένε ότι δανείζονται γιατί η Ελλάδα έχει χρέη. Ψέμα!

Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα - και κάθε καπιταλιστικό κράτος - έχει χρέη επειδή δανείζεται. Και δανείζεται γιατί έτσι λειτουργεί ο καπιταλισμός. Μέσα από τις πιστώσεις και την τροφοδότηση του κεφαλαίου για την αναπαραγωγή του. Με μόνιμο, βέβαια, οφειλέτη το λαό, στις πλάτες του οποίου μετακυλίονται τα βάρη που χρεώνει στο δημόσιο ταμείο η πλουτοκρατία.

*

Μας λένε ότι παίρνουν δάνεια, για να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις. Ψέμα! Το μεγαλύτερο ψέμα του τωρινού, του προηγούμενου και του επόμενου αιώνα!

Η αλήθεια είναι ακριβώς η αντίθετη: Είναι οι μισθοί και οι συντάξεις του λαού που πληρώνουν τα δάνεια των κεφαλαιοκρατών και όχι το αντίστροφο.

Πριν από λίγες μέρες, ο «Ρ», εστιάζοντας στα στοιχεία του ίδιου του προϋπολογισμού των κυβερνώντων για το 2013, αναδείκνυε αυτήν ακριβώς την αλήθεια: Οτι είναι οι μισθοί και οι συντάξεις που λεηλατούνται, ώστε να συνεχίζεται απρόσκοπτα η δανειοδότηση των κεφαλαιοκρατών και να εισπράττουν οι τοκογλύφοι τα πανωτόκια.

Είναι χαρακτηριστικό:

Στα τρία χρόνια των Μνημονίων (2010 - 2012) τα δάνεια που υποτίθεται έχουν εκταμιευθεί για την Ελλάδα (συμπεριλαμβανομένης ακόμα κι αυτής της «σούπερ» δόσης των 44 δισ. ευρώ που ακόμα εκκρεμεί) ανέρχονται στα 156 δισ. ευρώ.

Κι όμως! Το ίδιο διάστημα, ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει σε τοκογλύφους και κερδοσκόπους ένα ποσό που ξεπερνάει τα 202 δισ. ευρώ!

Δηλαδή: «Μας έδωσαν» 156 και τους δώσαμε 202!

Ποιος πληρώνει, λοιπόν;

*

Αυτή η τραγωδία για το λαό δεν αρχίζει με τα Μνημόνια και δε σταματά στα Μνημόνια. Είναι μια τραγωδία διαρκείας.

Πρόκειται για την πάγια τακτική του κράτους των κεφαλαιοκρατών: Αυτοί δανείζονται, αυτοί ξεκοκαλίζουν αστρονομικά ποσά, με τα οποία χρηματοδοτούν την κερδοφόρα δράση τους, κι από την άλλη ο λαός πληρώνει τα χρέη τους και μάλιστα στο πολλαπλάσιο, με τόκο!

Αδιάψευστος μάρτυρας και πάλι τα επίσημα στοιχεία. Τα δικά τους στοιχεία! Τα έχουν, μάλιστα, συμπεριλάβει στον προϋπολογισμό (σελίδα 133), στους σχετικούς πίνακες με τις δαπάνες για την καταβολή τόκων, χρεολυσίων και τις εξοφλήσεις βραχυπρόθεσμων τίτλων και εντόκων γραμματίων.

Ας δούμε τι ομολογούν:

α) Από το Μάαστριχτ και μετά, δηλαδή την τελευταία 20ετία, ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει σε εγχώριους και ξένους τοκογλύφους και κερδοσκόπους το αστρονομικό ποσό των 772,9 δισ. ευρώ!

β) Μόνο από το 2000 και μετά, δηλαδή από την ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη, ο ελληνικός λαός έχει πληρώσει για τόκους και χρεολύσια μακροπρόθεσμων δανείων το ποσό των 400,5 δισ. ευρώ. Την ίδια περίοδο, για εξοφλήσεις εντόκων και βραχυπρόθεσμων τίτλων έχει πληρώσει πάνω από 240 δισ. ευρώ. Αθροισμα: 640,5 δισ. ευρώ!

γ) Από το Μάαστριχτ και μετά, 4 ολόκληρα ΑΕΠ της χώρας έχουν πάει σε... τόκους και χρέη! Μάλιστα, από αυτά,πάνω από 3 ολόκληρα ΑΕΠ έχουν εξανεμιστεί σε τόκους και χρεολύσια κατά την περίοδο της συμμετοχής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη!

*

Είναι προφανές τι συμβαίνει:

Τα λαϊκά στρώματα πλήρωσαν την τελευταία 20ετία (και κυρίως κατά την περίοδο της «ευρω-ευημερίας») σε τόκους για το δημόσιο χρέος που άλλοι το δημιούργησαν, άλλοι το προκάλεσαν και άλλοι το «έφαγαν», κοντά ένα τρισεκατομμύριο ευρώ!

Αυτή είναι η αλήθεια για την τάξη των καταπιεστών που θησαυρίζει και για την τάξη των καταπιεζομένων που πληρώνει.

Και τώρα, μετά από αυτό το αδιανόητο «ριφιφί», τι μας λένε:

Οτι ο ελληνικός λαός, στο όνομα της «βιωσιμότητας» του χρέους, θα «πρέπει» να ζήσει χωρίς μισθούς, χωρίς συντάξεις, χωρίς δουλειά, χωρίς δικαιώματα, ώστε μέχρι το 2020 να τους έχει πληρώσει άλλα τόσα, και αφού τους τα πληρώσει κι αυτά, τότε - το 2020 - θα τους «χρωστάει» κι άλλα τόσα!

*

Είναι προφανές:

Ο δανεισμός ούτε είχε ούτε έχει σκοπό την ικανοποίηση των αναγκών των εργαζομένων, αλλά αποτελεί συνήθη τακτική της ολιγαρχίας, με την οποία η τελευταία αφενός εξασφαλίζει πηγές για τη δική της ρευστότητα, αφετέρου συνεχίζει να χρεώνει τα βάρη του δανεισμού της στα λαϊκά στρώματα.

Η καταχρεωμένη Ελλάδα του ελληνικού λαού δανείζεται για να πληρώνονται τα παλιότερα και τα νεότερα δάνεια της πλουτοκρατίας, με συνέπεια στη συνέχεια να οφείλει ακόμα μεγαλύτερα χρέη στους πιστωτές. Μέσω αυτού του μηχανισμού, όπως περιέγραφε ο Λένιν, επέρχεται «τοκογλυφικός επιπρόσθετος λογαριασμός πάνω σε εκείνο που 20 φορές ως τώρα πληρώθηκε».

Σύμφωνα με τον Στίγκλιτς, μέσα από αυτήν τη διαδικασία, οι χρεωμένες χώρες κατέβαλαν στους πιστωτές τους για αποπληρωμή παλιότερων χρεών το διάστημα 1984 - 2000 το αστρονομικό ποσό των 4,6 τρισ. δολαρίων.

*

Είναι προφανές:

Η απάντηση σε όλα αυτά δεν είναι ούτε η «αποπληρωμή», ούτε η «επιμήκυνση», ούτε το «κούρεμα», ούτε ο «λογιστικός» προσδιορισμός του «καλού» και του «κακού» χρέους.

Η μία και μοναδική απάντηση είναι:

Μονομερής διαγραφή του χρέους!

Κάτι που φυσικά δε θα γίνει από την εξουσία εκείνων που υπογράφουν Μνημόνια, ή από τους άλλους που θέλουν νέα «κοινωνικά συμβόλαια» αγαστής «συνεργασίας» μεταξύ κεφαλαιοκρατών και εργατών εντός της ευρωλυκοσυμμαχίας των Μνημονίων.

Θα γίνει από ένα λαό αποφασισμένο να επιβάλει τη δική του λαϊκή εξουσία.

---

*

... ποιά Ευρώπη και ΗΠΑ; Κίνα τι λένε ...

*
Ζέζα Ζήκου
***
*

Βέτο(;) της Κίνας κατά

του ελληνικού "κουρέματος"!

Οι φήμες κάνουν κύκλους στα γερμανικά μίντια υπό τη μορφή ανεμοστρόβιλου. Αναπαράγεται με ένταση η εκτίμηση πως το Πεκίνο έβαλε βέτο (!) στη Αγκελα Μέρκελ να μην υποχωρήσει στις αφόρητες πιέσεις της Λαγκάρντ για «κούρεμα» του επίσημου τομέα στο ελληνικό χρέος. Οχι για τα ασήμαντα διαθέσιμα που μπορεί να έχει επενδύσει η Κίνα στο ελληνικό χρέος. Αλλά για όσα θα επακολουθήσουν σε σχέση με τα ισπανικά, ιταλικά, γαλλικά κ.λπ. ομόλογα. Βεβαίως, ουδείς μπορεί να γνωρίζει το τι συμβαίνει. Αλλά το ενδεχόμενο του βέτο τεκμηριώνεται από την παρέμβαση του Πεκίνου το 2008 στην τότε κυβέρνηση Μπους.

Λέγεται πως η διάσωση με χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων του ασφαλιστικού κολοσσού AIG, καθώς και των δύο στεγαστικών κολοσσών Fannie Mae και Freddie Mac από το ναυάγιο της άτυπης μεν αλλά ουσιαστικής χρεοκοπίας τους, οφείλεται στην απαίτηση του Πεκίνου. Τα τιτλοποιημένα στεγαστικά δάνεια της Fannie και της Freddie ήταν περιζήτητα κυρίως από την Κεντρική Τράπεζα της Κίνας, καθώς προσέφεραν ελκυστικά υψηλές αποδόσεις σε σύγκριση με τους τίτλους του αμερικανικού Δημοσίου και, παράλληλα, την ψευδαίσθηση ότι είναι το ίδιο ασφαλή με τα κρατικά χρεόγραφα. Ο τότε Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους εξαναγκάστηκε να κρατικοποιήσει τη Fanny και τη Freddie, ύστερα από πιεστικό τηλεφώνημα του προέδρου της Κίνας, Χου Ζιντάο.

Η Κίνα διαθέτοντας συναλλαγματικά διαθέσιμα της τάξεως άνω των 3,6 τρισ. δολαρίων, αποτελεί μια κολοσσιαία δύναμη στις αγορές όλου του κόσμου, ακόμα και αν τα περισσότερα κεφάλαιά της είναι επενδυμένα σε ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου. Με συντονισμένες κινήσεις το Πεκίνο αξιοποίησε την ανάγκη των υπερχρεωμένων χωρών της Ευρωζώνης να αντιμετωπίσουν την κρίση, αυξάνοντας την επιρροή του και δημιουργώντας ερείσματα στην Ευρώπη. Καθώς οι ευάλωτες οικονομίες που βρέθηκαν στο επίκεντρο της κρίσης χρέους θρυμματίζονται από τις συνεχείς και βίαιες επιθέσεις των κερδοσκόπων, το Πεκίνο έδρασε σαν σωτήρας.

Στο πλαίσιο της «πλέον επιθετικής» προσπάθειας ενίσχυσης των οικονομικών και εμπορικών δεσμών της Κίνας με την Ευρώπη, ο απερχόμενος πρόεδρος Χου Ζιντάο και ο πρωθυπουργός Γουέν Τζιαμπάο, προέβησαν σε πλήρη στήριξη. Η Κίνα έχει κλείσει δεκάδες επιχειρηματικές συμφωνίες στην Ευρώπη, κύριο χαρακτηριστικό των οποίων δεν ήταν μόνο το ύψος, αλλά και η στρατηγική στόχευση.

Το Πεκίνο είχε συμφέρον να συνεισφέρει στη σταθεροποίηση των ευρωπαϊκών οικονομιών, καθώς η Ευρωπαϊκή Ενωση παραμένει η μεγαλύτερη αγορά για τις κινεζικές εξαγωγές. Προκειμένου, άλλωστε, να διασφαλίσει τις τοποθετήσεις της στο ευρώ, η κινεζική κυβέρνηση έχει αγοράσει ομόλογα της Ελλάδας και των λοιπών χωρών, χωρίς ωστόσο να διευκρινίσει ποτέ το μέγεθος αυτών των επενδύσεων.

Ομως, δεν αποκαλύφθηκε πότε το γιατί η Κεντρική Τράπεζα των ΗΠΑ (FED) και ο πρόεδρος της Μπεν Μπερνάνκι άφησαν τη Lehman Brothres, τη Merrill Lynch, την Bear Stearns, την Washington Mutual και την Wachovia, είτε να χρεοκοπήσουν είτε να πουληθούν και δεν διασώθηκαν και αυτές. Και γιατί επέτρεψε η FED στην Goldman Sachs και την Morgan Stanley για να διασωθούν να αποποιηθούν το θεσμικό καθεστώς των ανεξαρτήτων επενδυτικών τραπεζών και να μεταλλαχθούν σε παραδοσιακές εμπορικές τράπεζες υπό την εποπτεία της για να τύχουν των διασφαλίσεων και, κυρίως, το δικαίωμα να προσελκύσουν τους Αμερικανούς καταθέτες. Πάντως, θα πρέπει να αναφερθεί πως η κεντρική τράπεζα της Κίνας μπορεί να διαθέτει τεράστια κεφάλαια, αλλά όχι και αρκετή φαντασία. Εχει τοποθετήσει μεγάλο μέρος των συναλλαγματικών της διαθέσιμων σε ανιαρά ομόλογα του αμερικανικού Δημοσίου και βασίζεται στο ότι θα λάβει τα δολάριά της πίσω. Ωστόσο, ανησυχεί πόσο θα αξίζουν αυτά τα δολάρια εάν οι ΗΠA περιπέσουν σε πληθωρισμό ή υποτίμηση.

Στη συνέχεια οι αγορές σε ευρωπαϊκά ομόλογα τείνουν να καταλήξουν σε μπούμερανγκ.

Αντί του δολαρίου, λοιπόν, προτίμησε το ευρώ και αγόρασε μαζικώς δημόσιο χρέος της Ισπανίας, της Ιρλανδίας και της Ελλάδας, προσδοκώντας (!) να λύσει άμεσα την κρίση στην Ευρωζώνη. Ωστόσο, ακόμα και ύστερα από κάτι τέτοιο, τα μισά της συναλλαγματικά διαθέσιμα θα είναι άθικτα. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να στραφεί σε μετοχές και να καταβροχθίσει μεμιάς την Apple, τη Microsoft, την ΙΒΜ και την Google.

Mία ακόμα επιλογή θα ήταν τα ακίνητα. Λόγου χάριν, η Κίνα θα μπορούσε να αποκτήσει ορισμένα εξαιρετικά οικοδομήματα στο Μανχάταν. Ή, μήπως, θα μπορούσε να αγοράσει ολόκληρο το Μανχάταν; Η φορολογητέα ακίνητη περιουσία του νησιού αξίζει μόλις 287 δισ. δολάρια, σύμφωνα με την κυβέρνηση της Νέας Υόρκης.
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

... η "ξένη κατοχή", αιτία των δεινών ...

*
Γιώργος Δελαστίκ
***
*

Ευρω-αντιγερμανισμός

Σαρώνουν τα αντιγερμανικά αισθήματα μεταξύ των λαών της νότιας, ιδίως, Ευρώπης. Για πρώτη φορά μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και τη σταδιακή κατασίγαση του δικαιολογημένου μίσους κατά της Γερμανίας εξαιτίας των θηριωδιών των ναζιστικών δυνάμεων κατοχής παρουσιάζεται το φαινόμενο αυτό. Στην Ιταλία, την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία έχει φουντώσει ο αντιγερμανισμός. Τα εξαιρετικά βίαια μνημόνια λιτότητας που επιβάλλονται κατ' εντολήν του Βερολίνου και καταβαραθρώνουν το βιοτικό επίπεδο πολλών δεκάδων εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών είναι η αιτία του σημερινού αντιγερμανισμού. Η ανυπαρξία εθνικού νομίσματος και ταυτόχρονα η απολύτως δικαιολογημένη ανάγκη των Γερμανών να προστατεύσουν το ευρώ κατά τρόπο που να συνάδει με τα συμφέροντα της Γερμανίας προκαλούν το πρόβλημα.

Οι ευθύνες των κυβερνήσεων των κρατών της Ευρωζώνης συγκαλύπτονται εύκολα στα μάτια των λαών τους. Το Βερολίνο είναι αυτό που απροσχημάτιστα πλέον χαράζει την οικονομική πολιτική ολόκληρης της Ευρωζώνης, αλλά και της κάθε χώρας που έχει τεθεί υπό καθεστώς μνημονίου.

Η εθνική υποτέλεια που συνεπιφέρει η υπαγωγή σε μνημονιακό καθεστώς δεν οδηγεί απλώς σε απώλεια της οικονομικής ανεξαρτησίας της αντίστοιχης χώρας. Γεννά πρωτίστως τον πόθο της απαλλαγής από την ξένη επικυριαρχία, καθώς αυτή συνδέεται όχι με άνοδο της οικονομικής ευημερίας, αλλά με οικονομικό καταποντισμό της χώρας. Η πρωτοφανής περικοπή των μισθών, των συντάξεων και των εισοδημάτων εν γένει του πληθυσμού δημιουργεί την πεποίθηση στη συνείδηση του θιγόμενου λαού ότι αιτία των δεινών του είναι η «ξένη κατοχή» και μόνο δευτερευόντως η κατάσταση της οικονομίας της χώρας του.

Η γερμανική επιβολή όρων στις χειμαζόμενες οικονομίες της Ευρώπης διευκολύνει τα μέγιστα την επικράτηση αυτής της αντίληψης, δεδομένου ότι η Γερμανία βαρύνεται με την πρόκληση τον περασμένο αιώνα των δύο πιο αιματηρών πολέμων στην παγκόσμια ιστορία. Η γερμανική αλαζονεία και η πραγματικά άφρων κατασυκοφάντηση εκ μέρους του πολιτικού κατεστημένου και των μέσων ενημέρωσης της Γερμανίας των Ελλήνων και των υπόλοιπων Νοτιοευρωπαίων ως «τεμπέληδων», «ανίκανων» κ.λπ. όχι απλώς αναζωπύρωσαν, αλλά οδήγησαν σε πρωτόγνωρα επίπεδα τον αντιγερμανισμό στις χώρες της νότιας Ευρώπης.

Με όπλο το ευρώ το Βερολίνο εξάπλωσε αθόρυβα αλλά με ταχείς ρυθμούς την πανευρωπαϊκή ηγεμονία του την τελευταία δεκαετία. Αυτό απασχολούσε μόνο τους Αμερικανούς και τους Βρετανούς ηγέτες, καθώς οι λαοί αλλά και οι ελίτ των χωρών της Ευρωζώνης απολάμβαναν την με καλπάζοντες ρυθμούς αυξανόμενη ευημερία για ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού. Μόλις όμως ξέσπασε η κρίση, δεν ήρθε μόνο η οικονομική κατάρρευση.

Εμβρόντητοι οι Ευρωπαίοι διαπίστωσαν ότι από το ξέσπασμα της κρίσης και μετά η επέκταση και το βάθεμα της γερμανικής ηγεμονίας στην Ευρώπη προσέλαβαν ιλιγγιώδεις διαστάσεις. Η μία μετά την άλλη οι χώρες της Ευρωζώνης υποχρεώνονταν παρά την αντίσταση των κυβερνήσεών τους (με θλιβερή εξαίρεση την Ελλάδα του Γιώργου Παπανδρέου) να υπαχθούν σε καθεστώς θεσμοθετημένης ξένης επικυριαρχίας μέσω μνημονίων.

Θλιβερή επαρχία του Ράιχ καταντά όποια χώρα περιπέσει υπό μνημονιακό ζυγό. Φτωχαίνει ραγδαία ο πληθυσμός της. Το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, η ευρωπαϊκή ενοποίηση, ακόμη και το δημοκρατικό πολιτικό σύστημα αυτών των κρατών υφίστανται σοβαρότατη, ίσως και ανεπανόρθωτη ύστερα από κάποιο διάστημα φθορά στη συνείδηση του λαού της.

Το ευρώ απειλεί την ΕΕ με σταδιακή αποσύνθεση κατ' αυτό τον τρόπο. Η οικονομική πολιτική που εκπορεύεται από τη Γερμανία για την υπεράσπισή του αποξενώνει εκατοντάδες εκατομμύρια πολίτες της Ευρωζώνης από το κοινό νόμισμα - ακόμη και τους ίδιους τους Γερμανούς! Αν συνεχιστεί αυτή η γραμμή, το ευρώ δεν θα μακροημερεύσει.

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

... "λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί" ...

*

Λιάνα Κανέλλη

***

*

Βιώσιμον κι ο Βίος Αβίωτος

Πολυτεχνείο, Κυπριακό, Μεταπολίτευση, πάνε κοντά σαράντα χρόνια και οι πληγές ορθάνοιχτες για ένα λαό κι έναν αγωνιστικό πολιτισμό σαν τον ελληνικό, που δημιούργησε ένα τεράστιο ιστορικό κεφάλαιο, αλλά η κυρίαρχη αστική τάξη το ρούφηξε κυριολεκτικά για πάρτη της. Αν δεν υπήρχε το ποιητικό αξίωμα «λευτεριάς λίπασμα οι πρώτοι νεκροί...» , η εξέγερση μιας νιότης, έμπνευση και παρακαταθήκη αντίστασης, θα πνιγόταν ολοκληρωτικά στην ταύτισή της με τη λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου».

Το έγκλημα συντελέστηκε νωρίς. Στην υφαρπαγή του νοήματος και την κεφαλαιοποίησή του από τους εκμεταλλευτές. Κύριος μοχλός το εκπαιδευτικό σύστημα. Που τυποποίησε τη διαδικασία μνήμης, τη μετέτρεψε, καθόλου αθώα, σε ημερολογιακή απομνημόνευση, εξήρε πρόσωπα ως καρριέρες και ανέδειξε αστικοδημοκρατικές άριες έτσι και τόσο όσο χρειαζόταν για να πνιγεί η μουσική των λαοκρατικών προσδοκιών.

Η επωφελής ενσωμάτωση πραγματικών και μη πρωταγωνιστών, άμβλυνε έκτοτε ύπουλα την ταξική θεώρηση των αγώνων, φόρτωσε την πολιτική ιδεολογία στους ώμους των νέων ως βαρίδι, άφησε χώρο στην ανελέητη φαιά προπαγάνδα και έκλεισε το λαό ως ιστορικό υποκείμενο, «ανεπαισθήτως έξω...» από τα τείχη. Σαρανταρίζει πλέον και η, πετυχημένη είναι η αλήθεια, κάλυψη της αστικής ταξικής ενοχής για την απώλεια του υπεσχημένου καπιταλιστικού παραδείσου, από την προβοκατόρικη χρήση του όρου βιώσιμος-η-ο . Συνταγή παρελκυστικής πειθούς άκρως αποτελεσματική για χειραγώγηση των μαζών. Παγίδα στην οποία έπεσε μέσα εκόν άκον όλο το πολιτικό φάσμα κατά περιόδους.

Από τη βιώσιμη λύση του Κυπριακού, που κατάπιε κάθε έννοια δικαιοσύνης και άμβλυνε τη φριχτή και δυσώδη πραγματικότητα της εισβολής και κατοχής, φτάσαμε στη βιωσιμότητα του χρέους που καταπίνει την ουσία της ανυπαρξίας του. Γιατί ούτε η ντόπια, ούτε η ευρωπαϊκή, ούτε η παγκόσμια πλειοψηφούσα εργατική τάξη, επέλεξε και νομιμοποίησε συνειδητά και μετά λόγου γνώσεως, το δανεισμό από το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο, ως βιώσιμο βίο.

Η δε ευρωπαΐζουσα αριστερά τριαντατόσα χρόνια μετά το Μπρέτον Γουντς, μισόν σχεδόν αιώνα μετά το Μάη και τις «φράουλες και αίμα» του Μπέρκλεϊ', έχει επιλέξει ως αντίπαλο το νεοφιλευθερισμό αντί του κεφαλαίου κι έχει ανοιχτές βιωσιμότητες... Οπως το Παλαιστινιακό ή η πράσινη γραμμή στη Λευκωσία, που κάμποσοι μαθητές μπορεί και να αναφέρουν ως οικολογικό πρότυπο, μπερδεύοντας τη Γάζα με τη γάζα και το αίμα στις φράουλες ως κέρδος των βασανιστών μεταναστών στη Μανωλάδα...

Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία. Για να τεθούν επί τάπητος ως άμεσα απαιτητέα λαϊκά δικαιώματα σήμερα, πρέπει να ενταχθούν στο πλαίσιο της βιωσιμότητας, ως προβλήματα. Το κοινωνικό κράτος είναι σοσιαλδημοκρατική παροχή που υποχωρεί μπροστά στις δημοσιονομικές σκοπιμότητες. Το ευρωενωσιακό ευρω-ζωνικό κάστρο των μονοπωλίων έχει ήδη αποφανθεί πως η σύγχρονη πολιτική παίζεται με όρους κοινωνικών εταίρων. Γιατί το συνοδευτικό της βιωσιμότητας είναι πια ο υποβιβασμός της κοινωνίας σε εταιρικά μερίδια και του λαού σε καταναλωτικό ανώνυμο τίτλο.

Ο κύκλος της μεταπολίτευσης, αυτό το άθλιο ιδεολογικό στερεότυπο που επιστρατεύεται για να φαίνονται ελπιδοφόρες οι δραστικές αλλαγές σε πρόσωπα και οι εμμονές σε αντιλαϊκές πολιτικές, τείνει να κλείσει λόγω... «μη βιώσιμης» αντίστασης στην κυρίαρχη πολιτική. Αυτό θέλουν οι διαφεντεύοντες το βίο τον αβίωτο της εργατικής τάξης για τη βιωσιμότητα τη δική τους. Ας μείνει ανοιχτός. Ορθάνοιχτος μεταπολιτευτικός λογαριασμός. Που σφίγγει σαν ατέρμονη αλυσίδα το λαιμό των λαών. Νομοτελειακά θα τον σπάσουμε, πριν προλάβει να εντάξει στη βιωσιμότητα το δίλημμα ναζί κανείς ή να μη ζει!!!
---

"S": ... έφυγε από τη ζωή ο Ρούσσος Βρανάς ... όλοι όσοι φίλοι διάβαζαν τη στήλη του "ΔΡΟΜΟΙ" στα "Νέα" και παλαιότερα την αρθρογραφία του στο "Ποντίκι", ασφαλώς και θα νοιώσουν την απώλεια ... "Καλό ταξίδι, Ρούσσο...", από καρδιάς ...

---

Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies

*

... ο "μύθος" των νεκρών του Πολυτεχνείου ...

*
Νίκος Μπογιόπουλος
***
*

Οι νεκροί του Πολυτεχνείου

Οταν ρωτούσαν τον Γκαίμπελς για την εξολόθρευση των Εβραίων, απαντούσε:

«Αδύνατον, αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα το γνώριζα»!

Επομένως τίποτα το πρωτότυπο από τα ναζιστικά αποβράσματα της Χρυσής Αυγής, που ως απόγονοι των ταγματασφαλιτών, ως επίγονοι του φασίστα Μεταξά και ως υπερασπιστές της χούντας των συνταγματαρχών, ισχυρίζονται πως δεν υπήρξαν νεκροί στο Πολυτεχνείο και πως οι νεκροί του Πολυτεχνείου είναι «μύθος».

Το «αμειφθήσεται», λοιπόν, στα χρυσαυγίτικα 

έγινε... «αμοιφθήσεται». 

Αλλά είπαμε: Τέτοιοι «εγέρθουτου» που είναι,

τέτοια ορθογραφία θα ήξεραν...

*

Προφανώς «η Γη γυρίζει»...

Αλλά αυτό το «προφανές» κάποιες φορές δεν αρκεί. Υπάρχουν ιστορικές στιγμές που πρέπει να επαναβεβαιώνεται ακόμα και το αυτονόητο. Οτι δηλαδή «η Γη γυρίζει». Μια τέτοια στιγμή είναι όταν ο φασισμός επιδιώκει να φυλακίσει τη «Γη», την Ιστορία και το μυαλό των ανθρώπων στο βάλτο του.

*

Δεν θα αναφερθούμε στους 88 εκ των δολοφονημένων από τη χούντα που μνημονεύονται στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Ούτε σε προσωπικές μαρτυρίες (πλην αυτής που αφορά στον δολοφόνο Ντερτιλή). Ούτε στους (πιστοποιημένα) 1.103 τραυματίες των γεγονότων του Πολυτεχνείου.

*

Θα σταθούμε μόνο στο κομμάτι της ιστορικής έρευνας του «Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών» με τίτλο «Τεκμηριώνοντας τα γεγονότα του Νοεμβρίου 1973» που αφορά στους νεκρούς του Πολυτεχνείου κατά τη διάρκεια της εξέγερσης και αμέσως μετά την καταστολή της.

Σύμφωνα με τα τεκμήρια, από τη χούντα κατά την εξέγερση του Πολυτεχνείου δολοφονήθηκαν δεκάδες άνθρωποι. Να μερικές χαρακτηριστικές περιπτώσεις:

*

Διομήδης Κομνηνός του Ιωάννη, 17 ετών, μαθητής, κάτοικος Λευκάδος 7, Αθήνα. Στις 16/11/1973, μεταξύ 21.30 και 21.45, στη διασταύρωση των οδών Αβέρωφ και Μάρνη τραυματίστηκε θανάσιμα στην καρδιά από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».

Toril Margrethe Engeland του Per Reidar, 22 ετών, φοιτήτρια από το Molde της Νορβηγίας. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο στήθος από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε από διαδηλωτές στο ξενοδοχείο «Ακροπόλ» και αργότερα, νεκρή ήδη, στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.

Βασίλειος Φάμελλος του Παναγιώτη, 26 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από τον Πύργο Ηλείας, κάτοικος Κάσου 1, Κυψέλη, Αθήνα. Στις 16/11/1973, γύρω στις 23.30, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της φρουράς του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Μεταφέρθηκε νεκρός στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών».

Γεώργιος Σαμούρης του Ανδρέα, 22 ετών, φοιτητής Παντείου, από την Πάτρα, κάτοικος πλατείας Κουντουριώτου 7, Κουκάκι. Στις 16.11.1973 γύρω στις 24.00, ενώ βρισκόταν στην ευρύτερη περιοχή του Πολυτεχνείου (Καλλιδρομίου και Ζωσιμάδων), τραυματίστηκε θανάσιμα στον τράχηλο από πυρά της αστυνομίας. Μεταφέρθηκε νεκρός στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του ΙΚΑ.

Δημήτριος Κυριακόπουλος του Αντωνίου, 35 ετών, οικοδόμος, από τα Καλάβρυτα, κάτοικος Περιστερίου Αττικής. Κατά τις βραδινές ώρες της 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, χτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους, συνεπεία των οποίων πέθανε, από οξεία ρήξη αορτής, ενώ μεταφερόταν στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ερυθρού Σταυρού.

Σπύρος Μαρίνος του Διονυσίου, 31 ετών, ιδιωτικός υπάλληλος, από την Εξωχώρα Ζακύνθου. Στις 16/11/1973, ενώ βρισκόταν στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κτυπήθηκε από αστυνομικούς με συμπαγείς ράβδους και υπέστη κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Μεταφέρθηκε στο Θεραπευτήριο Πεντέλης, όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973, από οξύ αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.

Νικόλαος Μαρκούλης του Πέτρου, 24 ετών, εργάτης, από το Παρθένι Θεσσαλονίκης, κάτοικος Χρηστομάνου 67, Σεπόλια, Αθήνα, εργάτης. Στις 17/11/1973, στην πλατεία Βάθης, τραυματίστηκε στην κοιλιά από ριπή στρατιωτικής περιπόλου. Μεταφέρθηκε στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε τη Δευτέρα 19/11/1973.

Στυλιανός Καραγεώργης του Αγαμέμνονος, 19 ετών, οικοδόμος, κάτοικος Μιαούλη 38, Νέο Ηράκλειο Αττικής. Στις 10.15 το πρωί της 17/11/1973, ενώ βρισκόταν μαζί με άλλους διαδηλωτές στην οδό Πατησίων, μεταξύ των κινηματογράφων «ΑΕΛΩ» και «ΕΛΛΗΝΙΣ», τραυματίστηκε από ριπή πολυβόλου που έριξε εναντίον τους περίπολος πεζοναυτών που επέβαινε τεθωρακισμένου οχήματος. Μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ, όπου εξέπνευσε στις 30/11/1973.

Μάρκος Καραμανής του Δημητρίου, 23 ετών, ηλεκτρολόγος, από τον Πειραιά, κάτοικος Χίου 35, Αιγάλεω. Στις 17/11/1973, επί της πλατείας Αιγύπτου, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Στην κλινική «Παντάνασσα» (πλατεία Βικτορίας) διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Αλέξανδρος Σπαρτίδης του Ευστρατίου, 16 ετών, μαθητής, από τον Πειραιά, κάτοικος Αγίας Λαύρας 80, Αθήνα. Στις 10.30 με 11.00 περίπου το πρωί της 17/11/1973, ενώ βάδιζε στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Κότσικα, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από πυρά της στρατιωτικής φρουράς που ενέδρευε στην ταράτσα του ΟΤΕ. Με διαμπερές τραύμα μεταφέρθηκε στο Κ.Α.Τ., όπου τον βρήκε νεκρό ο πατέρας του.

Αλέξανδρος - Βασίλειος (Μπασρί) Καράκας, 43 ετών, Αφγανός τουρκικής υπηκοότητας, κάτοικος Μύρων 10, Αγιος Παντελεήμονας, Αθήνα. Στις 13.00, της 17/11/1973, ενώ βάδιζε με τον 13χρονο γιο του στη διασταύρωση των οδών Χέιδεν και Αχαρνών, τραυματίστηκε θανάσιμα στην κοιλιά από ριπή μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Μεταφέρθηκε απευθείας στο νεκροτομείο, όπου πιστοποιήθηκε ο θάνατος του.

Ανδρέας Κούμπος του Στέργιου, 63 ετών, βιοτέχνης, από την Καρδίτσα, κάτοικος Αμαλιάδος 12, Κολωνός. Γύρω στις 11.00 με 12.00 της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Γ' Σεπτεμβρίου και Καποδιστρίου, τραυματίστηκε στη λεκάνη από πυρά μυδραλίου τεθωρακισμένου στρατιωτικού οχήματος. Εξέπνευσε στο ΚΑΤ στις 30/1/1974.

Μιχαήλ Μυρογιάννης του Δημητρίου, 20 ετών, ηλεκτρολόγος, από τη Μυτιλήνη, κάτοικος Ασημάκη Φωτήλα 8, Αθήνα. Στις 12.00 το μεσημέρι της 18/11/1973, στη διασταύρωση των οδών Πατησίων και Στουρνάρη, τραυματίστηκε θανάσιμα στο κεφάλι από πυρά περιστρόφου αξιωματικού του Στρατού (αυτουργός ο συνταγματάρχης Νικόλαος Ντερτιλής). Μεταφέρθηκε στο Σταθμό Πρώτων Βοηθειών του Ε.Ε.Σ. σε κωματώδη κατάσταση και κατόπιν στο «Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών», όπου πέθανε αυθημερόν.

*

Ο κατάλογος που προηγήθηκε είναι ενδεικτικός. Περιλαμβάνει κι άλλους. Πολλούς. Αρκετοί από αυτούς δολοφονημένοι και στην ευρύτερη, πέραν του Πολυτεχνείου, περιοχή της Αθήνας, από τις δυνάμεις καταστολής που είχε εξαπολύσει η χούντα.

Τέτοιες ήταν, για παράδειγμα, οι δολοφονίες του Κυριάκου Παντελεάκη, εκτελεσμένου στις 18/11/1973 από πυρά άρματος μάχης στην Πατησίων, του Ευστάθιου Κολινιάτη που κτυπήθηκε στις 18/11/1973 από αστυνομικούς, των θυμάτων της αστυνομίας Σπυρίδωνα Κοντομάρη (πρώην βουλευτής Κερκύρας), Σωκράτη Μιχαήλ που τον χτύπησαν στην οδό Μπουμπουλίνας στις 16/11/1973, του Δημήτριου Παπαϊωάννου, του Δημήτρη Θεοδώρα που γαζώθηκε στις 17/11/1973 από πυρά στρατιωτικής περιπόλου, του Αλέξανδρου Παπαθανασίου που εκτελέστηκε από τα πυρά των αστυνομικών του ΙΣΤ' Αστυνομικού Τμήματος Αθήνας...

***

Τα θρασίμια του ναζισμού λένε:

«Αυτοί δεν είναι νεκροί του Πολυτεχνείου. Αυτοί ήταν "έξω" από το Πολυτεχνείο»!

Είναι μάλιστα ικανοί να ισχυριστούν ότι οι «έξω» από το Πολυτεχνείο δεν δολοφονήθηκαν από τη χούντα στο πλαίσιο της καταστολής της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά ότι «σκόνταψαν και χτύπησαν μόνοι τους»...

*

Να, όμως ένα παράδειγμα, για το τι έγινε με τους «έξω» από το Πολυτεχνείο:

To μεσημέρι της 18ης Νοέμβρη 1973, ο ταγματάρχης Ντερτιλής βρίσκεται με το υπηρεσιακό τζιπ έξω από την κατεστραμμένη πύλη του Πολυτεχνείου. Απέναντι, Πατησίων και Στουρνάρη, οι αστυφύλακες χτυπούν ένα νεαρό, που προς στιγμήν τους ξεφεύγει. Ο Ντερτιλής βγάζει από το μπουφάν το περίστροφο και πυροβολεί.

«Ο νεαρός έπεσε σαν κοτόπουλο», περιγράφει στην κατάθεσή του ένα χρόνο αργότερα ο οδηγός του Ντερτιλή - ο 21 ετών τότε Αντώνης Αγριτέλης - και συνεχίζει:

«Μετά το φόνο ο Ντερτιλής σαν να μη συνέβαινε τίποτα μπήκε στο τζιπ και χτυπώντας με στην πλάτη μου είπε: "Με παραδέχεσαι, ρε; Σαράντα πέντε χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!"»...

*

Αυτός είναι ο «μύθος» των νεκρών του Πολυτεχνείου. Αυτή ήταν η χούντα των «Ντερτιλήδων». Αυτά είναι και τα ναζιστοειδή της Χρυσής Αυγής που την εκπροσωπούν σήμερα.

---

*