Πέμπτη 16 Ιανουαρίου 2014

... τα πρώτα (δεν) τιμούν τα στερνά ...

*
Αλέκος Α. Ανδρικάκης
***
*
Ας έχουμε μνήμη ζώσα,
κ. Γραμματικάκη…



Διάβασα με προσοχή το άρθρο του Γιώργου Γραμματικάκη, σε διάφορες ιστοσελίδες, με τον τίτλο «Συλλάβετέ με, είμαι υποψήφιος τρομοκράτης…» (ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ)

«Είμαι ένας υποψήφιος τρομοκράτης. Δεν ξέρω από όπλα. Η ανάγκη μόνον με οδηγεί: Να δω πάλι λίγα χαμόγελα στους δρόμους, να αισθανθώ την ελπίδα να κυκλοφορεί », γράφει ο καθηγητής και επιτίθεται σε νυν και πρώην πρωθυπουργούς για την οικονομική κρίση.

Κι αλλού, προσθέτει: «Όχι, δεν έχω πια ελπίδες, ο δρόμος που επέλεξα εγώ είναι δύσκολος αλλά σωστός ».

Κι ακόμα: «Όσο όμως κατάρτιζα με επιμέλεια τους στόχους μου, όλο και πλήθαιναν οι υποψήφιοι προς αφανισμό: Εδώ οι προύχοντες της πολιτικής, από δίπλα εκείνοι που έκρυβαν με ιδιοτέλεια την αλήθεια, παραπέρα οι κοντόφθαλμοι αξιωματούχοι της Ευρώπης, λίγο πιο κάτω οι αξιολογητές και οι μαύρες οθόνες τους, πιο πέρα όσοι δεν δάκρυσαν μπροστά στον άνεργο ».

Ο Γιώργος Γραμματικάκης είναι ένας άριστος χειριστής των πλεονεκτημάτων της ευφυίας του του λόγου. Ποιος μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό; Όμως δεν θέλω να μείνω εκεί, ούτε να γράψω υποκριτικά «τι ωραίο κείμενο»! Απλά γιατί τούτες οι αναφορές του για την ακολουθούμενη πολιτική στην Ελλάδα δεν συνάδουν με τη μέχρι τώρα δημόσια παρουσία του.

Λυπάμαι για μια ακόμη φορά θα αναγκαστώ να γίνω δυσάρεστος. Στην πραγματικότητα, η αλήθεια είναι αυτή που δεν είναι ευχάριστη…

Ποιος ήταν ο συνομιλητής όλων αυτών, στα σαλόνια της εξουσίας τους, χρόνια τώρα;

Ποιος τους έδινε την έξωθεν καλή μαρτυρία, με την παρουσία του στις κομματικές και άλλες συνάξεις τους, στην τηλεόραση και αλλού;

Να θυμίσω ότι μετά τις πρώτες εκλογές του Μαΐου του 2012, ο Γ. Γραμματικάκης με ένα άρθρο του (ΔΕΙΤΕ: «Είμαι κι εγώ λαός, Αλέξη») κατακεραύνωνε τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ επειδή κράτησε αυτή τη στάση και δεν συγκρότησε κυβέρνηση ακόμα και με τις δυνάμεις που μας έβαλαν ή στήριξαν τα μνημόνια, τονίζοντας ότι είχε την ευκαιρία να γίνει εθνικός ηγέτης και έμεινε ηγέτης των συνιστωσών! Και τον κατακεραύνωνε, επίσης, επειδή έμενε σκληρός κατά των μνημονίων, μαζί με τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ… Και πρόσθετε, θυμίζοντας πολύ τη ρητορική Σαμαρά – Βενιζέλου: «Πέραν όμως από αυτά, υπάρχουν πάντοτε τα κόμματα της Ευρώπης, οι συμφωνίες και η αξιοπιστία μας, ένα μνημόνιο. Το μνημόνιο μπορεί να αλλάξει, να βελτιωθεί, ίσως και να παραμερισθεί. Λίγο ωστόσο βοηθούν σε αυτό οι εσωτερικοί λεονταρισμοί, που έχουν βλάψει πολύ την χώρα κι ωστόσο ακόμα αφθονούν. Το μνημόνιο αλλάζει. Αρκεί να πλεύσεις στην Ευρώπη ως ο εκπρόσωπος μιας Ελλάδος που υποφέρει, διδάχτηκε και τώρα απαιτεί, και λιγότερο ως ο νικητής των όποιων εκλογών »

Ο Γιώργος Γραμματικάκης δεν ήταν που τον Οκτώβριο του 2012, σε μια διάλεξή του στο TEDxAcademy εξόρκιζε, μαζί με τη μιζέρια της τηλεόρασης, τη βεβαιότητα ότι αν δεν αλλάξουν τα πράγματα, έρχονται τα χειρότερα; «Δεν αντέχεται η βεβαιότητα ότι αν συνεχίσουμε έτσι, μας μέλλονται χειρότερα », έλεγε στο ακροατήριο. Και θεωρούσε, όπως πολλοί της καθεστωτικής πολιτικής διανόησης, την κρίση ως μια ευκαιρία να μας φέρει σοβαρότητα και ευθύνη και να συμπαρασύρει την λάσπη…

Ο Γιώργος Γραμματικάκης δεν ήταν που στις 14 Οκτωβρίου 2013 υπέγραφε μαζί με άλλους 57 το κείμενο για την κεντροαριστερά, στο οποίο δεν βρήκαν μια λέξη να πουν για τους ανθρώπους που χάνουν δουλειά, ζωή και πατρίδα από τα μνημόνια; Να θυμίσω τί υπέγραφε; «… η σύγκλιση των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς πρέπει να γίνει με τρόπο που θα διασφαλίζει την πολιτική σταθερότητα από την οποία πρωτίστως εξαρτάται η ανάκαμψη της οικονομίας.

Προτείνεται ο κεντροαριστερός φορέας να συσταθεί τους προσεχείς μήνες μέσα από μία Ιδρυτική Συνέλευση και να εξελιχθεί σε κέντρο επεξεργασιών για το σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης με προτεραιότητα στο πρόγραμμα για τη διπλή αναμέτρηση των ευρωεκλογών-τοπικών εκλογών
».

«Πολιτική σταθερότητα», ανάκαμψη οικονομίας», όροι που κυριαρχούν στο λεξιλόγιο Σαμαρά και Βενιζέλου. Μην αντιδράτε, με άλλα λόγια, γιατί κινδυνεύει η πολιτική σταθερότητα και η οικονομία.

Να θυμίσω ότι υπέγραφε το κείμενο με στελέχη του ΠΑΣΟΚ, ανάμεσα στους οποίους ο Νίκος Χριστοδουλάκης, » τσάρος» των κυβερνήσεων Σημίτη; Ενώ ο ίδιος ο κ. Σημίτης - μη μου πείτε, αθώος του σημερινού αίματος…- δήλωσε για την κίνηση ότι είναι «σωστή κίνηση, που μπορεί να μας βοηθήσει να βγούμε από το αδιέξοδο»…

Να θυμίσω ότι η «κίνηση για τη σύγκληση της κεντροαριστεράς», στην οποία πρωταγωνιστεί, έχει αποδέκτες το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου και τη ΔΗΜΑΡ, που σήκωσε στην πλάτη της κυβέρνηση της καταστροφής;

Να θυμίσω - για τα προ κρίσης - ότι ήταν γνωστός υποστηρικτής των πολιτικών Σημίτη και των λύσεων Βενιζέλου, ή, ακόμη, ότι «έπαιζε» για υποψήφιος σε κάθε εκλογή με το ΠΑΣΟΚ; Είτε του Σημίτη, είτε του Γ. Παπανδρέου, αν και υποστηρικτής του Βενιζέλου, ακόμη και στα τηλεοπτικά πάνελ των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ;

Ένας διανοούμενος οφείλει να κάνει πολλά σε μια τέτοια εποχή. Και πρώτα πρώτα να βγει μπροστά και με το λόγο να στηρίξει και να αφυπνίσει συνειδήσεις. Δεν το έκανε μέχρι τώρα. Το έκανε σήμερα για πρώτη φορά. Σήμερα μόλις διάβασα κάτι να λέει, αλλά χωρίς να αποδοκιμάσει αυτό που στήριξε με την ευφυία και το λόγο του μέχρι τώρα.

Ας μιλάμε λοιπόν στον κόσμο με όρους αλήθειας, κι όχι απλά απευθυνόμενοι τώρα στο θυμικό του δυστυχισμένου… Γιατί αυτό απλά είναι δημαγωγία, που δεν μας οδηγεί στην επόμενη ημέρα, την οποία αναζητά ο καθηγητής…
---
---
Σημ.: την επιμέλεια της εικονογράφησης είχαν οι Stavrovelonies
*

Δεν υπάρχουν σχόλια: