Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

... μαστίγιο και καρότο ...

*
Ισαάκ Σούσης
***
*

Ο Σακελλαρίδης
και το φάντασμα της ελευθερίας μας

Από το να καταδικάζεις τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο για το σύνολο του επαγγελματικού του βίου και πολιτείας, μέχρι να δηλώνεις ότι είσαι Γαβριήλ Σακελλαρίδης απέχει σταθμούς και παρασάγγας, ενός πολιτικού λόγου που δεν ξεθαρρεύει να διατυπωθεί και στη θέση του στρογγυλοκάθεται ένας ασυγκράτητος λαϊκισμός, μια συνθηματολογία που κολακεύει κάθε ρηχότητα κάθε στάμπα προοδευτικότητας, που εξαντλείται σε ένα πρώτο επίπεδο όπως λένε.

Μόνο που αυτό το πρώτο επίπεδο έχει ραγίσει προ πολλού στην πολιτική μας ζωή – και στη ζωή μας γενικότερα – αφήνοντας τους περισσότερους αποσβολωμένους και όσους χαίρονται στην αναμπουμπούλα να κάνουν επίδειξη της ρηχότητας και της κενολογίας τους που βοηθά τον καιρό μας να περνά «φυσιολογικά» για μας τους εξωστρεφείς καταναλωτές που ψαχνόμαστε για τους τρόπους που όλα θα περάσουν συναρπαστικά ανώδυνα αφού βρουν την στρογγυλεμένη τους έκφραση. Επί του προκειμένου όμως εγώ από τον Σακελλαρίδη άλλα περίμενα να ακούσω, περίμενα τουλάχιστον να διαψεύσει κατηγορηματικά την ύπαρξη οποιουδήποτε σχετικού βίντεο. Περίμενα όμως να ακούσω, να την πω την αμαρτία μου, και αυτό που είπε, ότι «Η αριστερά δεν εκβιάζεται» . Ναι δεν μπορώ να πω ότι δεν περίμενα να ακούσω από τον Σακελλαρίδη μιά τόσο ανόητη απάντηση σκούπα, ένα τσιτάτο του τύπου «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» που πέφτει σαν καπάκι πάνω σε όλες τις δικαιολογημένες απορίες και διακόπτει κάθε δεύτερη σκέψη, ένα τσιτάτο αποθέωση της διαλεκτικής και της γαργάρας.

Συγγνώμη που θα στεναχωρήσω προοδευτικούς σχολιαστές της ποιότητας. «Η Πολυάννα μαρξίστρια – αριβίστρια » αλλά αν υπάρχει βίντεο από ιντερνετική λήψη – σαφώς και καταδικάζεται ο χυδαίος τρόπος της απόκτησης του αλλά φυσικά και δεν είναι προσωπικό δεδομένο.

Αν ένας άνθρωπος επιλέγει να εκτίθεται με αυτόν τον τρόπο έχει ο ίδιος δημοσιοποιήσει την προσωπική του ζωή. και αυτό βέβαια δεν είναι καθόλου ασύνδετο με την άσκηση των πολιτικών του καθηκόντων.

Ο Τριανταφυλλόπουλος ασφαλώς και αντιπροσωπεύει όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και κώδικες δοσοληψίας και πολιτικής διαχείρισης που παραπέμπουν ευθέως στην ακροδεξιά, δεξιά και κεντροδεξιά με σοσιαλιστικούς απόηχους που είναι η πολιτική παράδοση της μεταπολίτευσης. Το θέαμα που επιλέγει και ο τρόπος που το παρουσιάζει ο «Μάκης » είναι η κατακλείδα ενός συνόλου αισθητικής που στις κατώτερες βαθμίδες χυδαιότητας του συστρατεύονται όλα τα realities , η τηλεοπτική σάτιρα που εκτονώνει και βγάζει λάδι τον ψηφοφόρο όλων των προαναφερθέντων, τον κατ΄εικόνα και ομοίωση πολίτη αυτής της πολιτείας που στέκεται με τόσους κλυδωνισμούς ακόμα μπροστά μας, ακριβώς λόγω αυτής της αμοιβαιότητας μεταξύ, στην καλύτερη περίπτωση κατεργαρέων, στην χειρότερη σεσημασμένων απατεώνων και συνεργών σε κάθε είδους διαπλοκή.

Και από την άλλη. τα λευκά χαρτιά όπως ο Σακελλαρίδης που όλος του ο προεκλογικός αγώνας δεν είχε να επιδείξει τίποτα πραγματικά ανανεωτικό ή ρηξικέλευθο, και που το μόνο πραγματικό του ατού ήταν η λευκότητά του, μια τάμπουλα ράζα με χαραγμένα όλα όσα απομνημονεύει ένας κομματικός χαρτογιακάς. Ένα παπαγαλάκι κοινώς. Τον ψήφισα και γω υποτάσσοντας τις σοβαρότατες αντιρρήσεις μου στη δεσπόζουσα λογική : να φύγουν οι άλλοι.

Μια λογική που το μεγάλο αυτό διάστημα του ροκανίσματος και της ατέρμονης δολιοφθοράς μάλλον ταιριάζει να την χαρακτηρίσεις απόγνωση παρά λογική.

Αν λοιπόν ο Σακελλαρίδης αφήνει με τη στάση του υπόνοιες ότι μπορεί και να έκανε κάτι ανάλογο αλλά αυτό είναι δικός του λογαριασμός και δεν επηρεάζει τις πολιτικές του δεξιότητες τότε πραγματικά προτιμώ να μην δω να εφαρμόζονται οι πολιτικές του δεξιότητες. και μου κάνει εντύπωση πως ένα τόσο ζουμερό από κάθε άποψη θέμα θα εξαντληθεί στην αυτονόητη όπως είπα καταδίκη του Τριανταφυλλόπουλου και των ομοειδών του.

Το θέμα είναι ζουμερό από πολλές απόψεις. Συνιστά ένα υπερμεγέθες άλμα εντελώς δυσανάλογο με τα υποκριτικά ήθη αιώνων πολιτικής . Διαπομπεύονται ακόμα και σήμερα πολιτικοί για εξωγαμιαίες σχέσεις και νόθα παιδιά, ενώ ελάχιστοι από όσους είναι ομοφυλόφιλοι στην πραγματικότητα τολμούν, αν υπάρξει αφορμή, να αποδεχθούν δημόσια την ομοφυλοφιλία ή την αμφιφυλία τους.

Και όλοι όσοι έχουμε και κάποια οργανική σχέση και εμπειρία με την αριστερά γνωρίζουμε πως πέρα από τις φιλότιμες καμπάνιες και τα λόγια βιτρίνας, οτιδήποτε μπορεί από τους προσωπικούς κώδικες του εσωτερικού πολιτικού αντιπάλου να χρησιμοποιηθεί, δεν θα πέσει ακριβώς στο πάτωμα Εν γένει είμαστε καλά παγιωμένοι στο επεισόδιο «προασπίζομαι τις πολιτικές και ατομικές ελευθερίες του άλλου που δεν είναι απόλυτα ενταγμένος και πέραν οποιασδήποτε αμφισβήτησης όπως εγώ που για χάρη του είμαι και μετανάστης και Σακελλαρίδης και καθαρίστρια», αλλά είμαι και ιδιωτικός υπάλληλος που βγάζει τον σκασμό. Eίμαι και φέρελπις δημοσιογράφος, ηθοποιός, καλλιτέχνης που έχει στρατευθεί στη μεγάλη ιδέα της Αλλαγής, που μπορεί και να χει πληρωμένες με κάποιο τρόπο δουλειές για τους ήρωες της μετάβασης από το αγρίως καπιταλιστικό στο προστατευτικά κομματικοδίαιτο περιβάλλον και συγκυρίες πράγματι που ανθίζει η ελεύθερη σκέψη και θριαμβεύει το σύνδρομο Ντρέιφους μια και ελάχιστοι υπερασπίζονται τελικά τον ίδιο τους τον εαυτό σε σχέση με το πόσοι υπερασπιζόμαστε κάποιους άλλους.

Και αίφνης η σεξουαλική έκθεση στο διαδίκτυο που δεν είναι ούτε η κρεβατοκάμαρα , ούτε η σωματική επαφή με οποιοδήποτε φύλο , κάνει την υπέρβαση και γίνεται προσωπικό δεδομένο. Είμαστε στα πρόθυρα μιας εποχής που, το έχουν διατυπώσει πολλοί και καλύτερα από μένα , τίποτα δεν θα είναι αυτονόητο. Που σημαίνει τίθεται συν τοις άλλοις το θέμα της σεξουαλικότητας σε όλη του την αντικοινωνική γκάμα , αυτή δηλαδή που ο άλλος είναι ξεκάθαρα πράγμα και αντικείμενο ηδονής, και που η φωτογραφία του ή η εικόνα του μπορεί να μας απαλλάσσει κι ευχάριστα από οποιεσδήποτε αγγαρείες και περιπλοκές συνοδεύουν ακόμα και την ευκαιριακή επαφή που εξαρχής δεν επιδιώκει κανενός είδους άλλη γνωριμία. Η μπορεί να μας ερεθίζει η ίδια η εικόνα του εαυτού μας παραδομένου στα βλέμματα.

Χίλια δυο «μπορεί» και η περιοχή δεν είναι παρθένο έδαφος. Η σεξουαλικότητα εξαρχής παρουσίαζε αυτή την τεράστια εμβέλεια. Όλη η ιστορία της τέχνης και τα αρχαιολογικά ευρήματα το μαρτυρούν, όμως και τα αντικείμενα και οι καταστάσεις έχουν εμπλουτιστεί. Και βέβαια η πριμοδότηση όλης αυτής της σεξουαλικής οδύσσειας καλύπτει από την εκτόνωση μέχρι τον αυτοπροσδιορισμό, προκειμένου οι συνθήκες αδιεξόδου και εγκλωβισμού, που έχουν, στην πραγματική εκτός matrix υπόσταση στοιχειοθετηθεί, να γίνονται λιγότερο αισθητές και από τους περισσότερους και μόνο σε καίριες στιγμές και καταστάσεις.

Πεδίο δόξας λαμπρό λοιπόν για τολμητίες με φαντασία , με διάθεση ρήξης με τις υποκριτικές συμβάσεις η ακόμα καλύτερα με διάθεση έρευνας της ξεδιπλούμενης νέας ανθρωπολογίας .

Αν έχεις τέτοιοι ταπεραμέντο γιατί η ανασφάλειά σου να σε οδηγεί στα ολοένα και φθίνοντα ιεραρχικά κομματικά πρότυπα; Γιατί να αφήνεις έναν άγνωστο σου και σε σένα ψυχισμό να απωθείται στο περιθώριο , προκειμένου ποιό όραμα κοινωνικό και ποιόν αγώνα, που ακόμα μοχθεί επι ματαίω, να απελευθερώσει τμηματικά τον άνθρωπο.

Εκτός και αν , υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο, γονιδιακά να προ υπάρχει η προδιάθεση η κομματική πειθαρχία να επιτείνει μια μαζοχιστική αναβάθμιση μιας ανέφικτης αλλά διαρκώς αναζητούμενης ηδονής. Έτσι το ενδεχόμενο ο Σακελλαρίδης να έχει αυτά τα φίνα γούστα ρίχνει ένα χρώμα στην προεκλογική του λευκότητα και γιατί όχι μια τόση εξοικείωση με τις νέες τεχνολογίες να τον καθιστά επαρκή στο να αντιληφθεί πτυχές της συνειδησιακής ζύμωσης νεότερων ανθρώπων που λουφάζουν στην αταξινόμητη ύλη από πλευράς νέων ηθολογιών.

Όμως σε αυτή την περίπτωση ο Σακελλαρίδης θα πρέπει να αλλάξει δυναμικά το προφίλ του. ‘Ενα αντίγραφο, στο πιο μεταμοντέρνο του Τσίπρα που παίζει και μαθαίνει, αλλά θυμάται τις φράσεις – κλειδιά στις συνεντεύξεις και τους λόγους του, δεν μας είναι νομίζω ούτε ό,τι πιο συναρπαστικό, ούτε το ό,τι πιο απαραίτητο.
---
---
*

Δεν υπάρχουν σχόλια: